Holybreak - Sanktuarium Matki Bożej Pocieszenia w Wieluniu

Sanktuarium Matki Bożej Pocieszenia w Wieluniu

ul. Augustiańska 8A, 98-300 Wieluń

Sanktuarium Maryjne

UDOSTĘPNIJ

ZAPISZ

Źródło: Wikimedia Commons

Ołtarz główny

Źródło: Wikimedia Commons

Ołtarz boczny z obrazem Matki Bożej

Źródło: Wikimedia Commons

Ambona

Źródło: Wikimedia Commons

Kolegiata wieczorem

Źródło: Wikimedia Commons

Kolegiata nocą

Źródło: Wikimedia Commons

O sanktuarium:

Parafia istniała z pewnością w 1308 r. p.w. św. Michała. Po pożarze miasta w 1335 r. król Kazimierz Wielki odbudował je, wybudował zamek i kościół szpitalny, który w 1388 r. oddał paulinom. 24 października 1419 r. arcybiskup Mikołaj Trąba przeniósł kolegiatę, ze zniszczonej Rudy do kościoła parafialnego w Wieluniu. Kolegiata spaliła się wraz z miastem 28 czerwca 1631 r., odnowioną konsekrował arcybiskup Maciej Łubiński 19 kwietnia 1644 r. W XVII w. przybyły do Wielunia trzy zakony: siostry bernardynki – 30 września 1613 r., reformaci – 28 września 1629 r. i pijarzy – 1 sierpnia 1690 r. Pierwotny kościół parafialny murowany, trójnawowy z jedną wieżą w stylu gotyckim został zbudowany w XIII w. i rozbudowany po 1350 r. być może z fundacji Kazimierza Wielkiego. Był kolegiatą w latach 1419-1819. Uległ pożarowi wraz z miastem 1613 r., a 1 września 1939 r. został zbombardowany przez lotników niemieckich i chociaż mógł być odbudowany, został na rozkaz niemieckich władz okupacyjnych rozebrany do fundamentów w 1942 r. Obecnym kościołem parafialnym jest kościół poaugustiański zbudowany w XIV w. przez Kazimierza Wielkiego dla ojców augustianów wraz z klasztorem. Pierwotnie gotycki z biegiem lat został zbarokizowany w latach 1660-1670 staraniem przeora oo. augustianów o. Amadeusza Małaczyńskiego. Po zgonie ostatniego zakonnika w 1893 r. przeszedł pod zarząd kapłanów diecezjalnych, w 1921 r. przekazany księżom misjonarzom św. Rodziny, przez nich otynkowany. Po bombardowaniu we wrześniu 1939 r. miał popękane mury i sklepienia, służył jako punkt zborny dla Żydów wywożonych do obozów i ogołocony z paramentów, ławek, konfesjonałów i dolnych części ołtarzy. Po wojnie z braku kościoła parafialnego w 1946 r. nabyty przez biskupa Teodora Kubinę dla parafii. Staraniem ks. Józefa Pruchnickiego w 1946 r. zabezpieczono i naprawiono pęknięcia ścian i sklepienia, a w 1947 r. uzupełniono brakujące części ołtarzy, wyposażono kościół w nowe konfesjonały i ławki, otynkowano wnętrze i pomalowano, sprowadzono organy z dawnej kolegiaty, wywiezione początkowo do Ożarowa, nabyto 3.432 m2 placu koło kościoła. W 1948 r. sprowadzono trzy dzwony, w latach 1949-50 wybudowano plebanię, zaś dawny budynek klasztorny, przeznaczono na wikariat, mieszkanie organisty, kancelarię i kaplice katechetyczne. Od 1956 r. prowadzono regotyzację kościoła, przełożono dach. Do końca prace te doprowadził następca ks. J. Pruchnickiego od 1964 r. ks. Edward Banaszkiewicz. Jego staraniem zabezpieczono kościół przez założenie ramy żelbetonowej nad prezbiterium i dodanie skarp przyporowych na północnej ścianie kościoła. Odtworzono w prezbiterium pierwotne okna gotyckie, wymieniono tynki, wyposażono od nowa prezbiterium. 20 października 1965 r. z chwilą reaktywowania Kapituły Wieluńskiej przez Pawła VI – kościół został podniesiony do godności kolegiaty. 5 września 1971 r. odbyła się przed kościołem koronacja obrazu NMP Pocieszenia koronami papieskimi. Staraniem ks. E. Banaszkiewicza gruntownie odrestaurowano i zabezpieczono w latach 1970-74 kościół w Gaszynie, a następnie kościół św. Barbary. Ostatnim wielkim dziełem ks. E. Banaszkiewicza była rekonstrukcja klasztoru poaugustiańskiego, w którym urządzono mieszkania dla księży oraz sale katechetyczne (źródło: www.nnmpwln.webd.pl).

Czytaj więcej

Cudowny obraz: Obraz Najświętszej Maryi Panny Pocieszenia w Wieluniu

Obraz Matki Bożej Pocieszenia został namalowany w 1640 r., z fundacji Stanisława Starowskiego, przeora krakowskiego, Przypuszczać należy, że został namalowany w Krakowie. Obraz ten został przekazany dla kościoła Augustianów w Wieluniu. Pierwsze wiadomości w obrazie Matki Bożej Pocieszenia w Wieluniu i kulcie z nim związanym podał przeor Augustianów wieluńskich, a późniejszy prowincjał O. Amadeusz Małaczyński w kronice i kopiarzu klasztornym: "W kościele znajduje się sławny obraz Matki Bożej, który Bóg raczył ozdobić łaskami. Do tego obrazu przybywa wielu wiernych, którzy znajdują tutaj ulgę w swoich trudnościach, pociechę w nieszczęściach oraz uzdrowienie w chorobach i w dowód wdzięczności zostawiajq swoje wota". Już przeto w II połowie XVII wieku obraz Matki Bożej Pocieszenia w Wieluniu był uważany za słynący łaskami i otaczany kultem wiernych. Do naszych czasów nie dochowały się przekazy pisane o cudownych wydarzeniach zdziałanych w dawniejszych czasach za wstawiennictwem Matki Bożej Pocieszenia. Jedynie wota składane świadczyły o wdzięczności ludzi, którzy Je składali za otrzymane łaski, Z ostatnich lat (od 1964 r.) w księgach parafialnych zostało zapisane 8 świadectw o łaskach i uzdrowieniach, przypisywanych wstawiennictwu Matki Bożej Pocieszenia. Są to uzdrowienia z ciężkich chorób lub wymodlone nawrócenia do Boga. Obraz Matki Bożej Pocieszenia w kolegiacie wieluńskiej został koronowany koronami papieskimi w dniu 5 września 1971 r. Koronacji dokonał Prymas Polski Stefan Kardynał Wyszyński przy współudziale metropolity krakowskiego Karola Kardynała Wojtyły (późniejszy papież Jan Paweł II) i Biskupa częstochowskiego Stefana Bareły. No uroczystość koronacyjną przybyli niemal wszyscy biskupi polscy, duchowieństwo oraz rzesze wiernych z Ziemi Wieluńskiej (źródło: kuriaczestochowska.pl).