Holybreak - Sanktuarium Chrystusa Cierniem Koronowanego oraz Krwi Zbawiciela w Wielkiej Woli

Sanktuarium Chrystusa Cierniem Koronowanego oraz Krwi Zbawiciela w Wielkiej Woli

ul. Konecka 6, 26-333 Paradyż

Sanktuarium Pańskie

UDOSTĘPNIJ

ZAPISZ

O sanktuarium:

Kościół Przemienienia Pańskiego i świętego Michała Archanioła – rzymskokatolicki kościół parafialny należący do parafii Przemienienia Pańskiego w Wielkiej Woli (dekanat żarnowski diecezji radomskiej). Murowany kościół i klasztor zostały wybudowane w latach 1747–1757 dzięki staraniom prowincjała bernardynów ojca Augustyna Obrąpalskiego. W 1764 roku świątynia została konsekrowana przez biskupa Ignacego Kozierowskiego (bratanka dawnego właściciela) i otrzymała wezwanie Przemienienia Pańskiego i św. Michała Archanioła. W 1820 roku klasztor i kościół zostały częściowo zniszczone przez pożar. Po 1864 roku zespół klasztorny był tzw. klasztorem etatowym dla bernardynów wysiedlanych ze skasowanych klasztorów. Od 1893 roku był siedzibą księży diecezjalnych, którzy posiadali tytuł wikariuszy parafii Wójcin. W dniu 24 listopada 1919 roku biskup Marian Józef Ryx erygował przy kościele parafię. Wnętrze świątyni zostało odrestaurowane w 1929 roku. Ołtarz główny reprezentuje styl późnobarokowy. Został on odrestaurowany w latach 1995–1996. Całość ołtarza eksponuje centralną partię z cudownym obrazem Chrystusa Cierniem Koronowanego. Obraz ten został namalowany w I połowie XVII wieku. Jest to dzieło wykonane farbą olejną na płótnie przyklejonym do deski. Sukienka została wykonana na początku XVIII wieku. Wizerunek był konserwowany przez Halinę Rudniewską w latach 1977–1978 dzięki staraniom księdza Izydora Papiera. Świątynia jest budowlą późnobarokową, posiadającą trzy nawy, w typie bazyliki. Fasada jest ozdobiona dwiema wieżami o dwóch kondygnacjach zwieńczonych dachami hełmowymi. Kościół jest jedynym w diecezji radomskiej sanktuarium poświęconym Chrystusowi cierpiącemu. Parafia w Wielkiej Woli Około 1686 Kazimierz Saryusz Skórkowski, komornik graniczny opoczyński, sprowadził do opieki nad cudownym obrazem bernardynów, którym ufundował klasztor i pierwotny kościół drewniany pw. Przemienienia Pańskiego, św. Michała Archanioła i św. Kazimierza Królewicza. 22 czerwca 1690 przeniesiono obraz do kościoła w Paradyżu, bo tak nazwano miejsce zamieszkania zakonników. 22 lutego 1699 bp Jan Dłużewski konsekrował drewnianą świątynię .Potęgował się ruch pątniczy. Budowa murowanego kościoła i klasztoru trwała w latach 1747–1757 staraniem prowincjała o. Augustyna Obrąpalskiego. W 1763 prymas Władysław Łubieński wydał orzeczenie, w którym określił obraz jako łaskami słynący, zaś w roku następnym bp Ignacy Kozierowski konsekrował kościół pw. Przemienienia Pańskiego i św. Michała Archanioła. W 1820 spłonął częściowo konwent i kościół, z którego uratowano obraz. Po 1864 klasztor był miejscem zbiorczym dla innych zakonników wysiedlonych w ramach kasat i represji popowstaniowych. Od 1893 pracowali tu księża diecezjalni, którzy rezydowali w Paradyżu z tytułem wikariuszy parafii Wójcin. Parafia formalnie została erygowana w 1918 przez bp. Mariana Ryxa. W 1963 bp Jan Kanty Lorek ogłosił to miejsce Sanktuarium Pana Jezusa Cierniem Ukoronowanego i Miłosiernego, zaś w 2006 bp Zygmunt Zimowski ogłosił to miejsce Sanktuarium Krwi Zbawiciela. Wnętrze kościoła było restaurowane w 1929. Wielki ołtarz jest w stylu późnego baroku. Był on restaurowany w latach 1995–1996. Całość ołtarza eksponuje środkową partię z cudownym obrazem. Obraz Chrystusa Cierniem Koronowanego pochodzi z pierwszej połowy XVII w. Jest to dzieło olejne na płótnie przyklejonym do deski. Sukienka pochodzi z początku XVIII w. Obraz był konserwowany przez Halinę Rudniewską w latach 1977–1978 staraniem ks. Izydora Papiera. Kościół jest w stylu późnobarokowym, jest budowlą trójnawową o zasadach bazylikowych. Fasada posiada dwie wieże dwukondygnacyjne zwieńczone hełmami.

Czytaj więcej

Cudowny obraz: Obraz Pana Jezusa Cierniem Koronowanego w Wielkiej Woli

W Wielki Piątek 8 kwietnia 1678 roku Kazimierz Saryusz Skorkowski, komornik graniczny opoczyński, w czasie modlitwy we własnym alkierzu spostrzegł krople krwi na obliczu Jezusa na Obrazie Chrystusa Cierniem Koronowanego. Tego samego dnia o przedziwnym zdarzeniu poinformował Księdza Plebana Wójcińskiego, który przyjechał do dworu (mieszczącego się w Woli Daleszowskiej, nazywanej później Wielką Wolą a także Wolą Jezusową) wraz z ks. Janem, Komendarzem wówczas Żarnowskim, by ten mógł zjawisko zbadać. Pomocy Bożej doświadczył sam ww. Saryusz Skórkowski, któremu zmarła dwuletnia córka. Pod namową ludzi, wraz z zakonnicami konwentu Drzewickiego (które wówczas przebywały na dworze z powodu szalejącej zarazy) i innymi osobami towarzyszącymi pogrążonym w bólu rodzicom, rozpoczął modły przed obrazem. Mimo, iż dziecko nie żyło już dwie godziny, ku uciesze wszystkich zebranych, powróciło do zdrowia. Od momentu pierwszego cudu, jaki wydarzył się w 1678 roku, przed Obrazem Chrystusa Cierniem Koronowanego pojawiały się kolejne cuda, co poświadczali przed zwierzchnością kościelną ci, co mieli łaskę ich doznania. Komisja badająca prawdziwość dziejących się tu cudów zjechała do Wielkiej Woli 1 listopada 1762 roku. Po zebraniu przez Komisję materiału dowodowego 25 lipca 1763 roku ukazał się dekret arcybiskupa gnieźnieńskiego Władysława Łubieńskiego, który oficjalnie uznał Obraz Chrystusa Cierniem Koronowanego za słynący łaskami (imago gratiosa). (źródło: parafiaparadyz.pl).