Sanktuarium Najświętszego Serca Jezusowego w Warszawie-Pradze
ul. Kawęczyńska 53, 03-775 Warszawa
Sanktuarium Pańskie
UDOSTĘPNIJ
ZAPISZ
4
Sanktuarium Najświętszego Serca Jezusowego w Warszawie-Pradze
Źródło: Wikimedia Commons
Wnętrze bazyliki - nawa główna
Źródło: Wikiemadia Commons
Źródło: Wikimedia Commons
Wieża kościoła
Źródło: Wikimedia Commons
O sanktuarium:
Kościół wybudowany został w latach 1907–1923 według projektu Łukasza Wolskiego. Fundatorem kościoła był Michał Piotr Radziwiłł (od którego imienia tę część Pragi nazywano Michałowem). Inicjatorką budowy świątyni była jednak jego żona Maria z Kieżgajłłów-Zawiszów Radziwiłłowa. Rozpoczęcie budowy bazyliki przypada na czas odnowy życia eklezjalnego w Polsce po ukazie wydanym przez cara w 1905 pozwalającym między innymi na tworzenie nowych parafii. Dnia 30 czerwca 1904 księżna Maria otrzymała błogosławieństwo papieża Piusa X na budowę bazyliki pod wezwaniem Najświętszego Serca Jezusa. en odręcznie pisany przez papieża dokument jest do dzisiaj przechowywany w archiwum parafii. Projekt konstrukcji bazyliki wykonał znany w Polsce prekursor stosowania żelbetu inżynier Kazimierz Grabowski. Pierwszy etap prac związanych z budową przerwał w 1914 wybuch I wojny światowej. Zostały one wznowione w 1919 pod kierunkiem Hugona Kudera i trwały przez cały okres dwudziestolecia międzywojennego. Kudera wprowadził zmiany do pierwotnego projektu, m.in. redukując boczne aneksy i wieżę. Nuncjusz papieski Achille Ratti interesował się postępem prac w czasie budowy bazyliki, a po zostaniu papieżem – jako Pius XI – 23 sierpnia 1923 nadał tytuł bazyliki mniejszej. 16 września tego samego roku Aleksander Kakowski dokonał jej konsekracji. Gmach miał być wzorowany na rzymskiej bazylice św. Pawła za Murami. Podobieństwo jest jednak bardzo małe i dotyczy partii wnętrza budynku nawiązującego do typowych bazylik wczesnochrześcijańskich. Świątynia jest orientowaną bazyliką o długości 65 metrów, szerokości 30 i wysokości 22 metrów. Architekt nadał mu formy historyzującego modernizmu i klasycystyczną fasadę. Liczy ona dwie kondygnacje i poprzedzona jest złożonym z dziesięciu kolumn portykiem ustawionym na wysokim stylobacie, kryjącym ogromny dolny kościół mogący pomieścić 10 tysięcy osób. Po północnej stronie budynku wzniesiono kaplicę NMP Wspomożycielki Wiernych. Jest ona wzorowana na kaplicy zbudowanej przy rzymskiej bazylice św. Jana na Lateranie. 24 kolumny wykonane z granitu włoskiego, ustawione w dwóch rzędach i oddzielające nawę główną od naw bocznych, zostały pierwotnie wykonane dla bazyliki św. Pawła za Murami. Okazały się jednak za krótkie i zostały zakupione przez fundatorkę na potrzeby budowanej świątyni. Do bocznej elewacji kościoła przylega licząca pięć kondygnacji wieża, projektowana już przed wojną, lecz wybudowana w latach 1998–1999. Umieszczono na niej odlany w XVIII wieku w Gdańsku dzwon, ofiarowany przez Marię Radziwiłłową. Wystrój wnętrza jest dziełem kilku malarzy, m.in. nawa główna z obrazami w plafonach i stacjami Drogi Krzyżowej została wykonana przez małżeństwo Oźminów.
Mapa:
Sanktuaria w pobliżu:
Odpust parafialny za 63 dni
sobota, 28 czerwca 2025