W księdze cudów i łask, znajdującej się w klasztorze, na przestrzeni dziejów spisanych zostało wiele zdarzeń uznanych za cudowne. Pierwsze znane zapisy pochodzą z 1641 roku. Bardzo znamienny cud datowany jest na 1773 rok, gdy za wstawiennictwem Matki Boskiej Brdowskiej miało dokonać się wskrzeszenie 12-letniej dziewczynki z pobliskiej Kłodawy. Wieść o cudzie rozeszła się szerokim echem po okolicy, co miało niewątpliwy wpływ na ożywienie ruchu pielgrzymkowego, który przeradzał się często w masowe procesje. W ten sposób zrodziła się głośna, swego czasu, pielgrzymka z Kłodawy, zapoczątkowana w 1773 roku po cudzie uzdrowienia córki Marcjanny i Józefa Nowińskich. Innym głośnym cudem było uchronienie mieszkańców Izbicy Kujawskiej od epidemii cholery w 1852 r. Ślubowali oni Matce Boskiej Brdowskiej, że jeśli uchroni ich miasteczko od zarazy, wówczas każdego roku będą pielgrzymowali pieszo w hołdzie wdzięczności. Tradycja ta utrzymuje się do dziś. Otaczany kultem obraz został ukoronowany przez Jana Pawła II na Jasnej Górze 19 czerwca 1983 roku, razem z obrazami ze Stoczka Klasztornego, Zielenic i Lubaczowa.