Wizerunek Madonny najpierw był w posiadaniu pewnej katolickiej rodziny. W roku 1839 córka właściciela obrazu wyszła za mąż za Jędrzeja Rączkowskiego z Hodowicy i zabrała ze sobą wizerunek Matki Bożej z Dzieciątkiem jako pamiątkę rodzinną. Po latach obraz tak sczerniał, że nie można było na nim rozpoznać kolorów ani postaci. Rączkowscy myśleli już o wymianie obrazu. Tymczasem 25 stycznia 1852 roku, przed wyjściem na nieszpory niedzielne, Jędrzej Rączkowski zauważył, że obraz całkowicie się odnowił, jaśniejąc żywymi, barwnymi kolorami. Wieść o tym dziwnym zjawisku szybko rozeszła się po całej okolicy. Zawiadomiono miejscowego proboszcza i arcybiskupa lwowskiego, ks. Łukasza Baranieckiego. Specjalne komisje kurialne, opierając się na zeznaniach wiarygodnych świadków, wydały orzeczenie, że w tym dziwnym zjawisku „nie ma podstępu ani fałszu”. 2 lipca 1932 roku ks. abp Bolesław Twardowski, metropolita lwowski, uroczyście ukoronował obraz. o wojnie obraz wraz z mieszkańcami z Kresów Wschodnich zawędrował do Wrocławia. Przez pewien czas był w prywatnej kaplicy metropolity wrocławskiego, ks. abp. Bolesława Kominka, który za zgodą ordynariusza lwowskiego, ks. abp. Eugeniusza Baziaka, 12 lutego 1960 roku przekazał obraz wrocławskim kapucynom, a 20 lipca 1960 roku nadał kapucyńskiemu kościołowi tytuł „Sanktuarium Maryjnego dla całego Dolnego Śląska”. 30 kwietnia 1961 roku bp Andrzej Wronka, sufragan wrocławski, dokonał uroczystej intronizacji cudownego obrazu.