Sanktuarium Madonna dei Bisognosi (Pereto)
Strada Provinciale 27 del Cavaliere, 67064 Pereto
Sanktuarium Maryjne
UDOSTĘPNIJ
ZAPISZ
4
Sanktuarium Madonna dei Bisognosi (Pereto)
Źródło: Wikimedia Commons
Źródło: Wikimedia Commons
Źródło: Wikimedia Commons
Źródło: Wikimedia Commons
O sanktuarium:
Sanktuarium Madonna dei Bisognosi, zwane także sanktuarium Madonny del Monte, położone jest na górze Serra Secca w Abruzji, na granicy Pereto i Rocca di Botte, na wysokości 1043 m n.p.m.
Sanktuarium według tradycji zostało zbudowane przez mieszkańców Pereto i Rocca di Botte w roku 608 n.e. do miejsca, gdzie przewieziono drewnianą figurę Madonny z Sewilli w Hiszpanii.
W ówczesnej Sewilli, w VII wieku, Madonna była otaczana wielkim szacunkiem i aby ocalić ją przed zagładą ze strony Saracenów, została przetransportowana w górę Morza Adriatyckiego do Francavilla al Mare. Następnie święty wizerunek załadowano na muła i skierowano w stronę wewnętrznych obszarów Abruzji. Wyczerpany muł zatrzymał się i zginął w górach wokół Carsoli, dokładnie na górze Serra Secca. Uchodźcy zrozumieli, że musiało to być miejsce wybrane przez Madonnę na budowę swojego nowego domu. Wiernych z wiosek na równinie Cavaliere wezwano w górę i wkrótce zbudowano pierwszy mały kościół, pierwotnie nazywany „Madonna del Monte”.
Budowa miejsca kultu, znajdującego się w 3/4 na terenie gminy Pereto i 1/4 w Rocca di Botte, przyniosła pokój pomiędzy mieszkańcami obu marsykańskich miast.
Papież Bonifacy IV, pochodzący z Marsyki, dowiedziawszy się o tej historii, był poważnie chory i modlił się do Madonny z Sewilli o jego powrót do zdrowia. Po uzdrowieniu 11 czerwca 610 r. odwiedził kościół prosząc o jego rozbudowę i pozostawienie funduszy na ten cel, udzielił także odpustów i podarował znajdujący się do dziś krucyfiks procesyjny.
W 1902 roku sanktuarium zostało uznane za pomnik narodowy.
Wewnątrz sanktuarium zachowały się freski, z których wiele powstało w drugiej połowie XV wieku, autorstwa artystów Jacopo di Arsoli, Desiderio da Subiaco i Petrus. Reprezentują ukrzyżowanie, zstąpienie Ducha Świętego i zmartwychwstanie, pochówek Jezusa, proroka Daniela, świętego Joachima, Madonnę z Dzieciątkiem i św. Elżbietę. Na ścianie przylegającej do zakrystii znajdują się freski przedstawiające Zwiastowanie, szopkę, adorację Trzech Króli i Nawiedzenie.
W kaplicy mieszczącej się w pierwotnym jądrze kościoła, odrestaurowanym w 1488 r., znajdują się dzieła przedstawiające dwie Madonny z Dzieciątkiem, wśród czterech Aniołów, przedstawienie w świątyni oraz przedstawienia przybycia Fausta z Sewilli w góry i jego spotkania z synem Prokopiusem. Freski z końca XV wieku przedstawiają rajskie i piekielne sceny Sądu Ostatecznego.
Nie wiadomo, w którym roku sanktuarium zostało założone jako opactwo, dlatego też poniższego zestawienia nie należy traktować jako wyczerpujące, a jedynie zestawienie historycznie zweryfikowanych opatów.
Mapa:
Sanktuaria w pobliżu:
