Sanktuarium Nostra Signora dell'Acquasanta (Genova)
Piazza Chiesa Acquasanta, 16157 Genova
Sanktuarium Maryjne
UDOSTĘPNIJ
ZAPISZ
3
Sanktuarium Nostra Signora dell'Acquasanta (Genova)
Źródło: Wikimedia Commons
Źródło: Wikimedia Commons
Źródło: Wikimedia Commons
O sanktuarium:
Sanktuarium Nostra Signora dell'Acquasanta to katolickie miejsce kultu w Genui, położone w wiosce Acquasanta na Piazza Chiesa dell'Acquasanta.
Osada, która powstała wokół tego źródła, rozwinęła się z czasem dzięki kultowi Madonny dell'Acquasanta, który powstał po objawieniu maryjnym, które miało miejsce około połowy XV wieku i któremu towarzyszyły cudowne zjawiska. Następnie zbudowano sanktuarium, które podlegało jurysdykcji Pieve di Palmaro i zawsze było celem pielgrzymek bractw Mele, Arenzano, Crevari, Voltri i Pra', wszystkich tworzących część starożytnego Pieve.
Sanktuarium zostało zbudowane w latach 1683-1718, według wstępnego projektu, prawdopodobnie autorstwa lombardzkiego architekta Carla Muttone, któremu również w Genui przypisuje się kościoły Santa Croce i San Camillo (znajdujące się w bocznej uliczce Via XX września). i kościół San Luca (znajdujący się w historycznym centrum).
W ciągu następnych stuleci do wnętrza dobudowano kilka ołtarzy (ołtarz główny budował od 1730 r. projekt Francesco Maria Schiaffino, a dokończył jeden z jego uczniów Carlo Cacciatori) oraz kaplice. Fasada, zbudowana według projektu Maurizio Reggio oraz dwie dzwonnice, zostały ukończone na początku XX wieku, w latach 1900-1911.
Pod koniec XIX i w pierwszych dekadach XX wieku, a także miejsce pielgrzymek, było celem turystycznym dla władców okolicznych miast od Arenzano po Sampierdarena i w głębi lądu aż do Rossiglione, dzięki renomowane centrum uzdrowiskowe.
Dwie tablice umieszczone wewnątrz Sanktuarium upamiętniają ślub króla Ferdynanda II Burbon, który odbył się 21 listopada 1832 roku, z Marią Krystyną Sabaudzką.
Co roku, pomiędzy sierpniem a wrześniem, istnieje zwyczaj, że bractwa na zmianę przybywają w każdą niedzielę do Acquasanta z pielgrzymką i przechadzają się Scala Santa, niosąc w procesji Chrystusa z procesyjnymi skrzyniami. Po dotarciu na szczyt tragarze wprawiają trumny procesyjne w taniec, rytmicznie je unosząc i opuszczając na znak pozdrowienia dla Madonny.
Po dziesięciu latach prac (2001–2011) obszar uzdrowiskowy („Terme di Genova”) został całkowicie odrestaurowany, a inauguracja nowego obiektu miała miejsce 24 stycznia 2011 r., jednocześnie z oficjalnym otwarciem nowych prac konserwatorskich, które obejmują rekultywację barokowej fasady, portyków, placu od frontu i pomieszczeń przylegających do sanktuarium.
Sanktuarium jest krzyżem łacińskim, jednonawowym. Wnętrze zostało ozdobione freskami przez Giuseppe Canepę w XVIII wieku i odnowione w 1911 roku przez Rodolfo Gambini. Płótno ołtarza pierwszej kaplicy na prawej ścianie, poświęcone Wniebowzięciu, namalował w 1616 roku malarz Lazzaro Tavarone; w drugiej kaplicy po lewej stronie płótno świętych Anny i Joachima oraz młodej Madonny, dzieło Giuseppe Canepy z 1785 roku. W transepcie krucyfiks przypisywany jest Antonowi Marii Maragliano, natomiast cztery marmurowe posągi pod spodem to przez rzeźbiarza Antonio Brillę. W zakrystii, oprócz „skarbu sanktuarium”, znajduje się obraz Świętej Rodziny pędzla Domenico Fiaselli.
Zaczynając od małej kaplicy w kierunku sanktuarium, zbudowano Święte Schody, składające się z trzydziestu trzech stopni, będące kopią tych, po których podobno Jezus Chrystus dotarł do Piłata.
Mapa:
Sanktuaria w pobliżu:
