Święta Góra z Sanktuarium Sant'Anna di Montrigone
Via Sant'Anna, 13011 Borgosesia
Sanktuarium Świętego
św.
Anna
UDOSTĘPNIJ
ZAPISZ
3
Święta Góra z Sanktuarium Sant'Anna di Montrigone
Źródło: Wikimedia Commons
Źródło: Wikimedia Commons
Źródło: Wikimedia Commons
O sanktuarium:
Święta Góra z Sanktuarium Sant'Anna di Montrigone to sakralny kompleks architektoniczny położony w Borgosesia, w prowincji Vercelli.
Należy je uważać za część systemu przedalpejskich Świętych Gór, który charakteryzował, zwłaszcza w XVI i XVII wieku, wielką inspirację religijności ludowej, która wyrażała się między Piemontem a Lombardią.
Wzgórze Montrigone – starożytne Monte Rigone, na którym w XIV wieku nadal stał zamek hrabiów Biandrate, później zniszczony przez ludową rewoltę przeciwko ciężarom narzuconym przez panów feudalnych – jest dziś włączone do obszaru miejskiego Borgosesia
Idąc wzdłuż wspinaczki, która wśród sosen prowadzi do Sanktuarium św. Anny, natkniesz się na 14 edykuł, stacji Drogi na Kalwarię (wzniesionych w 1753 r. i ozdobionych freskami przez walezjańskiego malarza Lorenza Peracino), dzięki czemu miejsce to może zostać zaliczone do kompleksów dewocyjnych poświęconych Drodze Krzyżowej. Wchodząc do sanktuarium, natkniesz się na sześć kaplic, każda poświęcona jednemu epizodowi z życia Dziewicy, w których znajduje się łącznie około 150 polichromowanych rzeźb z terakoty; do kaplic dodano, niczym w swego rodzaju kaplicy Raju (przywołującej na myśl kaplicę Sacro Monte w Crea), glinianą dekorację kopuły z Wniebowzięciem Marii
Decyzję o budowie sanktuarium na szczycie wzgórza Montrigone (początkowo poświęconego Madonnie delle Grazie, San Rocco i San Marco) podjęli wierni z Borgosesii, ciągnięci zaangażowaniem organizacyjnym i finansowym, jakie włożył miejscowy młynarz Gian Battista Daij znany jako „Paniga” – zakładał w pierwszej osobie. W ten sposób dotrzymano przysięgi złożonej przez miejscową społeczność podczas straszliwej zarazy z lat 1629-31.
Stworzenie grup rzeźb wewnątrz sanktuarium oraz tych, które później dodano pod łukami zewnętrznymi, w wykutych w skale niszach (ze scenami Chrystusa Zmarłego, Magdaleny Pokutującej i św. Jana Chrzciciela), ukazuje aktualność, gdyż model sztuki sakralnej zdolnej do emocjonalnego zaangażowania wiernych, powinien mieć w tym czasie w całej diecezji Novara kaplice zbudowane nad murem Varallo. To nie przypadek, że kompleks Montrigone określany był także jako „brama do Sacro Monte di Varallo”.
Jest wielce prawdopodobne, że projekt kościoła – który również ma bardzo prostą konstrukcję (patrz zdjęcie) – jest dziełem Giovanniego d'Enrico, architekta i wielkiego modelarza, twórcy prac, które w tamtych latach wykonano w Varallo . Wiadomo z całą pewnością, że jemu, obecnie osiemdziesięcioletniemu, powierzono także stworzenie grup rzeźb w kaplicach.
Aby wykonać to polecenie, Giovanni przeniósł się do Borgosesii (1640) wraz ze swoim warsztatem, którym obecnie kieruje jego uczeń Giacomo Ferro, wówczas jego wspólnik; Pracowali tam także jego bracia Giovanni i Antonio.
Prawdopodobnie Giovanni d'Enrico ograniczył się wówczas do zadań związanych z wymyślaniem i projektowaniem scen. Posągi wykazują pewną stylistyczną esencjonalność i szorstkość, co być może wskazuje na pośpiech w ich wykonaniu. Jednakże na niektórych twarzach i w niektórych gestach o dużej wyrazistości – szczególnie w kaplicach Zwiastowania i Nawiedzenia – można dostrzec rękę mistrza, a nawet artystyczny ślad pozostawiony w Valsesii przez Gaudenzio Ferrari.
Mapa:
Sanktuaria w pobliżu:
