Holybreak - Sanktuarium św. Anny w Świętej Annie koło Aleksandrówki

Sanktuarium św. Anny w Świętej Annie koło Aleksandrówki

DW786 42, 42-265 Święta Anna

Sanktuarium Świętego

św. Anna

UDOSTĘPNIJ

ZAPISZ

Źródło: Wikimedia Commons

Wnętrze kościoła

Źródło: Wikimedia Commons

Ołtarz z cudowną figurą św. Anny

Źródło: Wikimedia Commons

Organy

Źródło: Wikimedia Commons

Sklepienie - fragment

Źródło: Wikimedia Commons

O sanktuarium:

Sanktuarium w Świętej Annie znajduje się na tradycyjnym szlaku pielgrzymek zdążających na Jasną Górę, 35 kilometrów na wschód od Częstochowy. Nazwa miejscowości pochodzi od imienia patronki tego miejsca, której cudowna figura, Święta Anna Samotrzeć, wyobrażająca św. Annę w towarzystwie Matki Bożej i Dzieciątka Jezus, czczona jest tu od ponad pięciuset lat. Zgodnie z dobrze udokumentowaną tradycją początki kultu św. Anny sięgają końca XV wieku. Wówczas w okolicznych lasach miało miejsce kilka cudownych wydarzeń. W 1499 roku z polecenia proboszcza z Przyrowa, ks. Węgierskiego, w miejscu objawień ustawiono figurę ukrzyżowanego Chrystusa. Wkrótce zaczęli pielgrzymować do niej ludzie, a różnego rodzaju cudowne wydarzenia nie ustawały. Na początku XVI w. staraniem starosty olsztyńskiego Pawła ze Szczekocin, w miejsce Ukrzyżowanego wzniesiono drewnianą kaplicę, poświeconą św. Annie, umieszczając w niej figurę Świętej – drewniany, zachowany po dzień dzisiejszy, późnogotycki wizerunek. Przez cały wiek XVI kult Świętej wzrastał. W 1554 roku krakowska mieszczka Anna Krokierowa, w miejsce zniszczonej już przez lata kaplicy wzniosła nową, również drewnianą, która przetrwała do początków XVII wieku. Przełomową datą w dziejach sanktuarium był rok 1609. Joachim Ocieski, kasztelan sądecki i starosta olsztyński oraz książę Janusz Ostrogski, kasztelan krakowski, w miejsce niewielkiej drewnianej kaplicy ufundowali kościół i klasztor bernardynów – Zakonu Braci Mniejszych św. Franciszka, szczególnych czcicieli Matki Bożej i św. Anny. Ponieważ teren, na którym miał stanąć kościół i klasztor należał do dóbr królewskich, toteż konieczne było uzyskanie zgody na fundację od króla Zygmunta III. W latach 1609-1617 wzniesiony został murowany kościół, przy którym zbudowano także osobną kaplicę ze słynącą już cudami figurą. 27 VIII 1617 r. biskup Tomasz Oborski, sufragan krakowski, dokonał konsekracji nowego kościoła pod wezwaniem Św. Anny. Świątynia była budowlą jednonawową, zbudowaną na planie krzyża, o półokrągłej absydzie, z kopułą nad środkiem nawy i jedną wieżą. Znajdujący się obok kościoła klasztor powstał nieco później, budowę jego ukończono bowiem w 1668 roku. Ojcowie bernardyni byli opiekunami sanktuarium przez 250 lat. W tym czasie, dzięki ich pracy duszpasterskiej kult św. Anny rozszerzał się, masowo pojawiali się pielgrzymi, a sama figura Świętej coraz bardziej otaczana była wielką czcią wiernych. Od 1611 roku przy kościele istniało bardzo aktywne bractwo pod wezwaniem Świętej Anny, a w pobliżu klasztoru wyrosła niewielka osada, nazwana imieniem patronki sanktuarium. W drugiej połowie XVIII w. w obrębie kościoła przeprowadzono prace remontowo-inwestycyjne w bardzo szerokim zakresie: dotychczasowe spróchniałe już stalle w chórze zakonnym zastąpiono nowymi, a cały kościół powiększony został o kruchtę i o nową kaplicę z ołtarzem Matki Boskiej Pocieszenia. W kaplicy św. Anny wyzłocono ołtarz i ozdobiono go lustrami. Położono też nową posadzkę w kolorach białym i czarnym (1774 r.), a dach kościoła pokryty został miedzianą blachą. Wzdłuż murów okalających plac przykościelny wzniesiono krużganki ze stacjami Drogi Krzyżowej (1777 r.). Wnętrze kościoła ozdobione zostało figuralną polichromią, przedstawiającą sceny biblijne Starego Testamentu (1782-83 ) (źródło: swanna.mniszki.dominikanie.pl).

Czytaj więcej

Mapa:

Sanktuaria w pobliżu: