Historia dzierzgowskiego obrazu związana jest z Janem Stanisławem Myszkowskim, dowódcą chorągwi krakowskiej. Ocalił on ikonę przed zniszczeniem w czasie bitwy pod Beresteczkiem w 1651 r. Zabrał ją do Dzierzgowa i umieścił w drewnianym kościele. 22 lipca 1664 r. w oczach Madonny z ikony z pojawiły się ludzkie łzy. Nadprzyrodzone zjawisko obserwowali przybywająca do świątyni miejscowa szlachta i prości ludzie. Płacz Madonny ustał we wspomnienie św. Anny – 26 lipca, w czasie Mszy św. Zdarzenie obserwowały tłumy.. Wiadomość o przedziwnym zjawisku obiegła okolice. Specjalna komisja, przysłana przez biskupa krakowskiego, zbadała okoliczności i fakty przesłuchując wielu świadków i uznała obraz za cudowny. Odtąd pielgrzymowali do niego ludzie z rożnych zakątków Polski.. Opieka Maryi odczuwana była tutaj zawsze. Stary kościół w Dzierzgowie - jako jeden z nielicznych w okolicy – nie został zajęty w XVI w. przez protestantów. Odnotowano także liczne łaski a nawet uzdrowienia. O czym informuje tablica kościele. W 1841 r. pewna kobieta poruszająca się o kulach, z kościoła wyszła o własnych siłach.