Holybreak - Sanktuarium Matki Bożej Dąbrowskiej w Dąbrówce

Sanktuarium Matki Bożej Dąbrowskiej w Dąbrówce

07-402 Dąbrówka; 49

Sanktuarium Maryjne

UDOSTĘPNIJ

ZAPISZ

O sanktuarium:

Parafia pw. Świętej Anny w Dąbrówce koło Ostrołęki – parafia rzymskokatolicka należąca do dekanatu Ostrołęka – Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny, diecezji łomżyńskiej, metropolii białostockiej. Erygowana została w 1894. Jest prowadzona przez księży diecezjalnych. Historia W 1891 kaplicę w Dąbrówce, zbudowaną w 1798, rozebrano. Z drewna po niej oraz z drewna z przeniesionego z Kadzidła kościoła wybudowano nową świątynię. Było to możliwe, bo w Kadzidle powstał nowy murowany kościół. Kościół w Dąbrówce skończono w 1892, a w 1893 poświęcono. W kolejnym roku erygowano parafię. W tym czasie istniały już kościoły w Lemanie, Turośli i Łysych. Wraz ze świątynią w Dąbrówce tworzą zespół czterech budowli sakralnych określanych mianem kościołów w stylu kurpiowskim. Wszystkie mają dwie wieże w ścianie frontowej i trójkątny szczyt. Forma ta nawiązuje do klasycystycznych tympanonów. Kościół w Dąbrówce jest wpisany do rejestru zabytków (A-458 z 12 lutego 1981). W Muzeum Diecezjalnym w Łomży przechowywane są zabytki z kościoła w Dąbrówce: puszka z pokrywką z 1664 z herbem Ślepowron Szepietowskich oraz wczesnobarokowy kielich mszalny (ok. 1630–1640) z motywem uskrzydlonych główek anielskich. Architektura Kościół stoi w centrum wsi Dąbrówka, na niewielkim wniesieniu przy skrzyżowaniu dróg z Ostrołęki, Lelisa i Płoszyc. Jest drewniany, na fundamencie z otynkowanego kamienia polnego, szczytem zwrócony na zachód, orientowany. Ściany wystawiono w konstrukcji zrębowej. Kościół jest oszalowany zewnątrz i wewnątrz deskami pionowymi. Kościół został zbudowany na planie krzyża łacińskiego z trójbocznie zamkniętymi ramionami transeptu. Tak samo zamknięte jest prezbiterium, które jest węższe od nawy. Do prezbiterium przylegają symetryczne pomieszczenia: zakrystia i kruchta. Więźba dachowa krokwiowa wzmocniona jętkami na stolcami. Nad nawą główną dach jest dwuspadowy. Ma ażurową latarnię – taką samą jak na wieżach. Dach nad transeptem i prezbiterium jest trzyspadowy, a nad zakrystią i kruchtą pulpitowy. Fasada jest dwukondygnacyjna, szczyt flantują dwie wieże w formach barokowych przeprute ażurowo. Wieże są nakryte niewielkimi kopułami zwieńczonymi kutymi metalowymi krzyżami. Kondygnacje fasady dzieli obity blachą wydatny gzyms. W ścianie fasadowej na osi symetrii umieszczono dwuskrzydłowe drzwi wejściowe. Są spągowe i szalowane pionowo deskami. Podobne są drzwi boczne. W szczycie zawieszono ludowy drewniany krucyfiks flankowany trójkątnymi oknami. W drugiej kondygnacji fasady umieszczono trójdzielne okna o podziale poziomym. Elewacje boczna są identyczne, siedmiosiowe, z ryzalitami wież z dwoma dwudzielnymi prostokątnymi oknami z nadślemiem, jedno nad drugim. Na środku części bocznej nawy głównej znajdują się drzwi flankowane przez okna. W zakończeniu ramion transeptu umieszczono po jednym oknie w środkowej ścianie. Elewacja wschodnia (prezbiterium) ma jedno okno[5]. Kościół ma drewniany strop. W nawie głównej, transepcie i prezbiterium widać wydatną fasetę. Podłogi zbudowano z desek. Schody na chór muzyczny są drewniane i dwubiegowe. Do kruchty przy prezbiterium prowadzą jednoskrzydłowe drzwi szalowane w romby. Zakrystia jest ślepa. Okna w kościele są prostokątne, podwójne, osadzone w drewnianych ramach. Okna wewnętrzne zdobione są witrażami. Ramiona transeptu otwierają się ku nawie głównej potrójnymi ostrołukowymi arkadami na słupach. Chór muzyczny stoi na drewnianych słupach. Między nimi widać trzy arkady o odcinkowych łukach. Prezbiterium oddziela od nawy tralkowa balustrada. Powierzchnia użytkowa dzwonnicy to 420 m², a kubatura – 3870 m³. W głównym ołtarzu znajduje się obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem w otoczeniu aniołów z połowy XVIII wieku. Na obraz nałożono sukienki i drewniane korony. W zwieńczeniu ołtarza stoi figura św. Józefa. Obraz w ołtarzu głównym flankują figury św. Piotra i Pawła. W lewym ołtarzu bocznym zawieszono obraz Matki Bożej Nieustającej Pomocy. W prawym ołtarzu stoi figura Serca Jezusowego. Nad nią wisi obraz św. Stanisława Kostki. W neobarokowej stylistyce, oprócz ołtarzy, utrzymane są ambona i prospekt organowy. W kościele zachowało się granitowe aspersorium, ludowe feretrony (z obrazami Matki Bożej Karmiącej i św. Szymona, z obrazami św. Floriana i św. Walentego, z obrazami Matki Bożej Częstochowskiej i Matki Bożej z Dzieciątkiem użytym wtórnie, ozdobionym w tondach przedstawieniami Nawiedzenia NMP i Zmartwychwstałego Chrystusa), 7 ludowych krucyfiksów. Na ołtarzu stoi cynowy krzyż z I połowy XIX wieku. Historia objawień Matki Bożej w Dąbrówce W miejscu, gdzie stoi dziś kapliczka, niegdyś stała barć, 400 lat licząca, z krzyżem wyciętym na korze i otwartym dziankiem u góry. Nad krzyżem w pęknięciu obsadził ktoś mały obrazek na blasze Matki Boskiej "tutejszej" roboty. Obrazek wraz z krzyżem, strzec miał drzewa przed zachłanną ręką szkodników. Zdarzyło się, że zły człowiek z tejże wsi zamyślił barć tę zrąbać, liczył że dużo zarobi na bezpańskim drzewie. Co zamierza! to postanowił zrobić. W widną noc wiosenną zabrał dwóch synów z siekierami i piłą i poszli do barci. Ale zaledwie chciwy gospodarz parę razy uderzył w pień siekierą, siły go opadły i zaniemógł tak, że ledwie go do domu zaprowadzono. A z drzewa nadrąbanego nie żywica, lecz żywa krew ciekła przed długi czas. Ludzie patrzący na to potruchleli z przerażenia, a chłopa, co chciał barć zrąbać przed długie lata choroby trapiły wraz z dziećmi i dobytkiem. Od tej pory (w 1850 roku) o "cudownej" barci było już głośno w okolicy. Następnym objawem cudu było objawienie się Najświętszej Panny na drzewie. Przed samym majem poszły do obrazka dwie młode dziewczyny: Marcyna i Rozyna. Ubrały barć w kwiatki, a obrazek w wianek z kwiatów leśnych i zieleni, potem zmówiły pobożnie "Zdrowaś.." A że zapadał zmierzch, miały już odchodzić. Naraz łuna buchnęła z drzewa u góry. Wylęknione dziewczyny spojrzały w górę i zobaczyły pod gałęziami dziwną jasność, a wśród niej w otworze pszeczelim stała żywa figura Matki Boskiej z Dzieciątkiem na lewej ręce. Dziewczyny padły na ziemię, a potem czym prędzej pobiegły do wsi z radosną nowiną. - Matka Boska objawiła się na barci - powtarzano sobie po wsi. - U nas w Dąbrówce Najświętsza Panienka - szeptali kreśląc znak krzyża starsi Od tej pory pod barcią było ludno i rojno. Z sąsiednich wiosek i parafii ciągnęły gromady wierzących i pobożnych. O zmroku co dzień widziano jasność, a potem ukazywała się twarz Najświętszej Panny. Pod barcią zaczęły się dziać dziwy niesłychane. Chorzy odzyskiwali zdrowie, kulawi od wielu lat zostawiali same kule i szli o własnych siłach, smutni doznawali pocieszenia. O Matko Dobrotliwa pociesz nas - wołano zewsząd udając się do Dąbrówki. I przyjechał ksiądz z Nowogrodu, zasłużony proboszcz tejże parafii. I zobaczył gromadki ludzi oczekujących pod barcią na ukazanie się cudownej jasności na drzewie i żal mu się zrobiło że marzną w oczekiwaniu. Moi drodzy, nie jeden z was doznał łaski Pańskiej pod tym drzewem - rzekł - lecz łaska ta skończyła się, grzechem zaś i bałwochwalstwem byłoby modlenie się do starej barci. Objawienie się Matki Boskiej i jej łaski są wskazaniem, że miejsce to upodobał sobie Bóg i wienien tu stanąć kościół dla Jego chwały. Widząc, że ociągają się powiedział: - łóżcie po siekiery i rąbcie przy mnie a nic wam się nie stanie a zjednacie sobie odpuszczenie grzechów. Sciosano wpierw krzyż stary w korze wyryty i zdjęto obrazek, a póĽniej, widząc że krew nie ciecze już z drzewa z większą pewnością rąbano, aż w końcu drzewo runęło z łoskotem. Ksiądz przeżegnał miejsce krzyżem świętym i odjechał. Lecz w drodze powrotnej spotkało go nieszczęście, w czasie przeprawy przez rzekę Pisę lód się załamał i ksiądz wpadł do wody. Zbyt długo w niej przebywał i zaraz po przyjeĽdzie do Nowogrodu zmarł. Ludzie mówili po tym, że to kara za zniszczenie cudownej barci. A w miejscu, gdzie sterczał pień po zrąbanym drzewie, wkrótce stanęła niewielka kaplica jako zaczątek przyszłego kościoła. Umieszczono w niej wszystkie kule i szczudła uzdrowionych pod barcią kalek i chorych. Kaplica w tym miejscu stała do 1944 roku. Rozebrali ją Niemcy na okopy. Po 60 latach parafianie przeznaczyli te ziemię na sanktuarium Matki Bożej i w 2004 powstała obecna kaplica objawień Matki Bożej (źródło: www.sanktuariumdabrowka.pl).

Czytaj więcej

Mapa:

Sanktuaria w pobliżu: