Było to w roku 1483. Przy kościele farnym, gdzie funkcję proboszcza pełnił ksiądz Jan Parzniewski, był też młody kleryk Andrzej. Pochodził z sierpeckiej rodziny mieszczańskiej. W tych czasach na Mazowszu panowało morowe powietrze, które dosięgło także kleryka Andrzeja. Wybrawszy się na spacer za miasto w celu rekonwalescencji i powrotu do zdrowia „obaczył zdumiałey piękności niezwyczajną Pannę. Ta, spytana coby zacz była, y coby pod ten czas tak niebezpieczny w polu czyniła, odpowiedziała: Jestem Rodzicielka Zbawiciela wszystkiego świata, która mam litość nad upadkiem grzesznych i utrapionych ludzi. A przeto rozkazuję tobie abyś szedłszy opowiedział Duchownym i Świeckim tego Miasta Przełożonym, aby ku czci moiey tu nieodwłocznie Kościół był zbudowany, jeśli chcą, aby to powietrze ustało” (źródło: sanktuariumsierpc.pl). W następnym roku pobudowano drewnianą kaplicę w miejscu objawienia, czyli nad rzeką, gdzie dziś na łąkach stoi murowana kapliczka nad źródłem mającym wodę o cudownych, uzdrowicielskich własnościach. Objawienie takie samo jak kleryk Andrzej w tym czasie miała także pewna kobieta z Brzozia nad Drwęcą koło Brodnicy i przybyła do Sierpca, by o tym zaświadczyć. O sanktuarium mówiono: Sława sierpeckiego Sanktuarium rozprzestrzenia się na cały kraj, słynie cudami i „pierwsze po częstochowskim zajmuje miejsce”.