Początki kultu Matki Bożej Żuromińskiej sięgają lipca 1704 r. To wtedy pewien tutejszy rolnik o nazwisku Bloch udzielił gościny nieznanemu bliżej żołnierzowi, uczestnikowi Wojny Północnej (1700-1721), a w zamian otrzymał wizerunek Matki Bożej. Pobożny Bloch schował obraz w obawie przed szalejącymi Szwedami, którzy pustoszyli kraj. Każdego wieczoru rodzina rolnika gromadziła się wokół Obrazu Matki Bożej na modlitwie. Jak mówią źródła po każdej modlitwie „zawsze wstawał pocieszony i doznawał ulgi w cierpieniach i trudnościach życia”. Po pewnym czasie ze skrzyni, gdzie znajdował się wizerunek, zaczęła wydobywać się jasność. Owa jasność spotęgowała dom Blocha, obraz zaczął się pocić i krople rosy spadały na ziemie. W nocy z 8 na 9 września 1706 r. cudowna jasność spotęgowała się do tego stopnia, że w niej stanęła cała chata Blocha. Zdjęty bojaźnią, Bloch wraz z rodziną, opuścił swój dom przenosząc się do sąsiada. Wieść o cudownym Wizerunku Maryi szybko rozeszła się po całym kraju i poza jego granice. A dom rolnika stał się pierwszą kaplicą, którą nawiedzali wierni, trwając na modlitwie i śpiewając pobożne pieśni. Wieść o Cudownym obrazie dotarła do biskupa płockiego Ludwika Bartłomieja Załuskiego, który powołał specjalną komisję mającą zbadać to niezwykłe zjawisko. Komisja po przesłuchaniu świadków i zbadaniu cudów uzdrowień przekazała swoją opinię biskupowi, który wkrótce ogłosił obraz cudownym i sam przybył do Żuromina, aby oddać cześć Matce Bożej. Polecił on również wybudować dla obrazu drewnianą kaplicę, którą ukończono w 1708 r. Konsekracja murowanego kościoła odbyła się 2 lipca 1786 r. i dokonał jej biskup Wojciech Józef Gadomski. Do nowo wybudowanej świątyni przeniesiono cudowny Obraz, który znajduje się w niej do chwili obecnej. Ojcowie reformaci opiekowali się cudownym Obrazem Matki Bożej Żuromińskiej do roku 1865 r. Od tego czasu opiekę nad cudownym Wizerunkiem Matki Bożej oraz nad kościołem objęli księża z parafii Lubowidz. Żuromińska świątynia stała się wiec kościołem filialnym parafii w Lubowidzu. Lubowidzcy wikariusze byli rektorami kościoła i rezydowali w Żurominie. Tak było do roku 1908, kiedy to biskup płocki Apolinary Wnukowski erygował w Żurominie parafię pod wezwaniem św. Antoniego z Padwy (źródło: www.parafiazuromin.pl).