W 1592 r. Katarzyna Wapowska, kasztelanowa przemyska, ofiarowała do kościoła w Hyżnem obraz Matki Bożej z Dzieciątkiem Jezus. Umieszczono go w głównym ołtarzu. Obraz ten jest namalowany techniką olejną na lipowej desce o wymiarach 209 x 119 cm. Na tle chmur stoi na złotym sierpie księżyca Maryja z Dzieciątkiem na lewej ręce i z berłem w prawej dłoni. Suknia Matki Bożej ma kolor wiśniowy, a niebieski płaszcz jest obramowany złotem. Włosy spadają na plecy i ramiona. Twarz Maryi z wyrazem macierzyńskiej dobroci skierowana jest w stronę Dzieciątka, które prawą rączką błogosławi świat, w lewej zaś trzyma książkę. Obraz ten powstał przed rokiem 1590 i jest dziełem nieznanego malarza. Od samego początku cieszył się wielką czcią, a nabożeństwa do Matki Bożej ściągały do Hyżnego wiernych z okolicznych wsi. Kult Matki Bożej Łaskawej wzrósł szczególnie po cudownym ocaleniu w czasie napadu Tatarów. Pierwsza wzmianka o tym Obrazie umieszczona jest w aktach diecezjalnych, sporządzonych racji wizytacji biskupa Doenhoffa w 1699 r. Zachwycony widokiem tego wizerunku, biskup pisze: „Obraz ten ujmie każdego, kto nań patrzy, wdziękiem i pięknością”. W 1745 r. w czasie wizytacji kanonicznej przedstawiono biskupowi Sierakowskiemu księgę, a w niej ponad 300 wypadków doznanych łask i niezwykłych uzdrowień. Powołana w tej sprawie komisja potwierdziła niezwykłość tych wydarzeń, a biskup Sierakowski w 1747 r. ogłosił Obraz Matki Bożej z Dzieciątkiem jako „Imago gratiosa” – Łaskami słynący. Ponieważ kult Matki Bożej Łaskawej nadal się rozwijał i powiększała się liczba otrzymujących łaski za przyczyną Matki Bożej Hyżneńskiej, biskup Anatol Nowak rozpoczął starania o koronację Obrazu i oficjalne uznanie Go za cudowny. Stolica Apostolska wydała dekret koronacyjny 13 marca 1932 r. Po 340 latach obecności w Sanktuarium Hyżneńskim, 8 września 1932 r. biskup Anatol Nowak, w asyście biskupów Bardy i Ko-mara z Tamowa, w obecności 90 księży i około 70 tysięcy wiernych – ozdobił skronie Maryi i Dzieciątka złotymi koronami (źródło: hyzne.przemyska.pl).