Holybreak - Sanktuarium Matki Bożej Nieustającej Pomocy w Polanicy Zdrój

Sanktuarium Matki Bożej Nieustającej Pomocy w Polanicy Zdrój

Kamienna 8, 57-320 Polanica-Zdrój

Sanktuarium Maryjne

UDOSTĘPNIJ

ZAPISZ

O sanktuarium:

Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Polanicy-Zdroju – najstarsza w mieście świątynia katolicka, położona w jego centrum. Jest siedzibą parafii rzymskokatolickiej Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Polanicy-Zdroju. Wcześniej, w 1650, w pobliżu dworu należącego do jezuitów z Kłodzka, na miejscu, gdzie obecnie stoi kościół, wznieśli oni drewnianą kaplicę. Służyła ona przyjezdnym i tutejszym katolikom, należącym do parafii w Szalejowie Górnym. W miarę rozwoju miejscowego uzdrowiska liczba mieszkańców Polanicy oraz kuracjuszy uległa znacznemu zwiększeniu, co spowodowało konieczność wzniesienia nowej świątyni. Obecny kościół został wybudowany w latach 1911–1912 jako kościół filialny, z cegły, w stylu neobarokowym. Inicjatywę budowy podjął ówczesny proboszcz szalejowski ks. Paul Theuner. Plac pod budowę kościoła ofiarował wikariusz katedralny z Wrocławia, ks. Freund. Z kolei świątynię zbudował mistrz murarski Andreas Ernst z Kłodzka, według projektu wrocławskiego architekta Ludwiga Schneidera. Jej uroczystego poświęcenia dokonał biskup pomocniczy praski Wenzel Frind. 1 października 1923 r. świątynia stała się głównym kościołem nowo powstałej parafii polanickiej. Kościół Wniebowzięcia NMP jest budowlą jednonawową z jedną wieżą, wybudowany w stylu neobarokowym z elementami secesyjnymi, z bogato dekorowanymi elewacjami, w tym zwłaszcza szczytami. Ołtarz główny został wykonany z drewna sosnowego i lipowego. Jest on dziełem Zrzeszenia Warsztatów Stolarskich z Nysy. Tam też wykonano ołtarze boczne oraz jeden z konfesjonałów. Drugi z nich został wykonany w 1938 przez stolarza Wagnera z Kłodzka. Chrzcielnicę wykonał jeden z wychowanków tutejszego sierocińca, lądecki rzeźbiarz Klein. Stacje Drogi Krzyżowej malowane są na blasze, a ramy do nich wykonał rzeźbiarz z Nysy – Fischer. Obrazy ołtarzowe oraz Drogi Krzyżowej, a także freski na sufitach zostały namalowane przez Oswalda Völkela z Monachium, artysty pochodzącego z ziemi kłodzkiej. Witraże w oknach wykonano według projektu malarza Lercha z Düsseldorfu, a ich fundatorami byli miejscowi parafianie. W kościele znajduje się łaskami słynący Obraz Matki Bożej Nieustającej Pomocy ze Stanisławowa. Przed II wojną światową umieszczony był w ołtarzu głównym tamtejszego kościoła gimnazjalnego. Trafił do Polanicy w 1946 r., kiedy tutejszą parafię objął ks. Marian Barg ze Stanisławowa. W 2013 w kościele ustanowiono sanktuarium NMP Nieustającej Pomocy. Organy zbudował w 1912 Franz Lux, organmistrz z Lądka Zdroju. Powstały one w dwa lata po ukończeniu budowy kościoła, który tak samo jak prospekt organów utrzymany jest w stylu neobarokowym. Organy w 2002 były remontowane przez Marka Mikonowicza. Corocznie od maja do września z inicjatywy prof. Andrzeja Chorosińskiego w kościele są organizowane koncerty muzyki kameralnej i organowej. Dzwony z 1912 r. wykonane w firmie Bierling z Drezna otrzymały imiona: Paweł, Maria i Józef. Do dnia dzisiejszego zachował się tylko ten ostatni. Zegar na wieży kościelnej został ufundowany przez Franza Wittwera, miejscowego fabrykanta i właściciela huty szkła. Dzwony kościoła pw. Wniebowzięcia NMP były trzykrotnie fundowane (w latach 1912, 1927, 2006) i dwukrotnie konfiskowane w czasie wojen (1917, 1942) na cele przemysłu zbrojeniowego. Po raz trzeci dzwony ufundowano w 2006 r. W 1927 dzwony zostały wykonane przez firmę Gebrüder Ulrich w Apoldzie, w 2006 w Ludwisarni Felczyńskich z Taciszowa. Polanica-Zdrój była przez wieki częścią parafii św. Jerzego w Szalejowie Górnym. Kiedy uzdrowisko zaczęło się dynamicznie rozwijać, szczególnie po odkryciu bardzo wydajnego źródła wody mineralnej, wzrosła liczba ludności oraz kuracjuszy i turystów. W 1912 r. zbudowano kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny, a po wielu staraniach, połączeniu gmin Altheide i Neuheide, 1 października 1923 r. została erygowana parafia polanicka. Dotychczasowy wikariusz ks. Benno Taubitz mianowany został pierwszym proboszczem. W 1947 roku dokonano reorganizacji parafii, wydzielając z jej terytorium parafię Chrystusa Króla, z kolei w 1992 roku parafię Matki Bożej Królowej Pokoju. 5 kwietnia 2013 r. w kościele parafialnym ustanowiono sanktuarium NMP Nieustającej Pomocy.

Czytaj więcej

Mapa:

Sanktuaria w pobliżu: