Nadzwyczajne łaski, jakimi Maryja obdarzała swoje dzieci, domagały się w ich wdzięcznych sercach złotych koron dla Madonny i Dzieciątka w obrazie zawadzkim. Wszystkie warunki wydawały się być spełnione, aby wszcząć starania o koronację obrazu. Najgoręcej zabiegał o to ks. Władysław Kopernicki, proboszcz w Zawadzie w latach 1903-1925. Jego starania spotkały się z życzliwym zrozumieniem biskupa Leona Wałęgi, ówczesnego ordynariusza diecezji tarnowskiej i członków Kapituły Katedralnej. Badaniem wszelkich danych dotyczących łaskami słynącego obrazu zajęła się specjalna grupa osób, w skład której wchodzili księża: Jan Bernacki i Władysław Chendyński, kanonicy katedralni, Władysław Kopernicki – miejscowy proboszcz i Eugeniusz Wolski – dziekan z Dębicy. Całemu zespołowi przewodniczył ks. Stanisław Walczyński – prepozyt Kapituły Tarnowskiej. 15 maja 1913 roku przystąpiono do wysłuchania zaprzysiężonych zeznań, dotyczących kultu i łask otrzymanych za przyczyną Matki Bożej w Zawadzie. Do złożenia zeznań zgłosiły się 62 osoby, m. in.: Maria Stanoch uzdrowiona z gruźlicy, Maria Florkiewicz, której mąż został uzdrowiony z epilepsji, Józef Rudka, cudownie uleczony z choroby płuc, Katarzyna Powrózek uleczona z zagrażającej ślepoty, i wielu innych. Po zakończeniu prac wszystkie materiały przekazano Kurii Diecezjalnej w Tarnowie, która 13 września 1913 roku skierowała do Rzymu prośbę o zezwolenie na koronację obrazu. Odpowiedź pozytywna nadeszła 18 listopada tegoż roku. W bulli koronacyjnej stwierdzono, że są spełnione wszystkie warunki wymagane do uroczystej koronacji. Akt koronacji powierzono biskupowi Leonowi Wałędze. Jednakże wybuch I wojny światowej uniemożliwił na razie uroczystą koronację. Dopiero po zakończeniu działań wojennych koronację wyznaczono na dzień 8 września 1920 roku (źródło: sanktuarium.zawada.diecezja.tarnow.pl).