Sanktuarium Czarnej Madonny Sacro Monte w Viggiano
SP141, 85059 Marsicovetere
Sanktuarium Maryjne
UDOSTĘPNIJ
ZAPISZ
 5
O sanktuarium:
Sanktuarium Czarnej Madonny Sacro Monte w Viggiano jest regionalnym sanktuarium Bazylikata. Znajduje się w gminie Viggiano, około 12 km od centrum miasta i jest częstym celem pielgrzymek. Sanktuarium powstało prawdopodobnie w XIV wieku, w miejscu, gdzie legenda głosi, że odnaleziono podobiwę Madonny. Legenda głosi, że święty obraz czczono od zarania chrześcijaństwa w starożytnym mieście Grumentum; kiedy ten został zniszczony przez Saracenów, posąg najwyraźniej ukryto w dziurze, widocznej do dziś za ołtarzem głównym i odkrytej na nowo dzięki pojawieniu się tajemniczych pożarów. Pierwszy znany dokument wzmiankujący o kościele pochodzi z 1393 roku: jest to akt, w którym niejaki Tommaso Bono Iurno z Viggiano przekazał kościołowi dziesięć ziaren pro luminaris. Według historyków Giovanniego Colangelo, Nicoli Tommasiniego i Giovanniego Tramice kult wizerunku Madonny był powszechny już w XVI wieku, a sanktuarium opiekował się także papież Juliusz II. Z wizyty ad limina z dnia 9 listopada 1618 r. ówczesnego biskupa Marsico Nuovo, mons. Timoteo Caselli okazuje się, że sanktuarium Santa Maria del Monte utrzymywało się z własnych dochodów. W 1890 roku papież Leon XIII koronował Madonnę del Monte di Viggiano na „Patronkę i Królową” Lucanii. Inwestytura została potwierdzona przez papieża Pawła VI w 1965 roku: «Wiadomo, że na terenie diecezji Potenza i Marsico znajduje się Święta Świątynia, pałac niemal dostojny, drogi całemu ludowi Lucanii, poświęcony Najświętszej Matce Bożej, Najświętszej Maryi Pannie ze Świętej Góry Św. Viggiano. Rzeczywiście istnieje czcigodny Simulacrum, obraz starożytności i piękna Dziewicy Augustowskiej, regentki Dzieciątka Jezus; ten Simulacrum, jak zapewniamy, został znaleziony cudownie wskazany przez niebiański płomień, na bardzo pobliskim Monte, które jest jedną z najwyższych gór w Lucanii; i Najświętsza Maryja Panna pod tym samym tytułem, nadana Jej wraz ze świątynią i miejscem, była zawsze ogłaszana i czczona jako Patronka i Królowa całego Regionu” 11 grudnia 1965 roku papież Paweł VI podniósł sanktuarium do godności bazyliki mniejszej. W swojej autobiograficznej powieści „Chrystus zatrzymał się w Eboli” pisarz Carlo Levi opisuje procesję Madonny z Viggiano. Symulakr został wyrzeźbiony w VI wieku i miał znajdować się w katedrze Grumentum. Obchody ku czci Czarnej Madonny dzielą się na dwa momenty w roku: w pierwszą niedzielę maja posąg zostaje przeniesiony do wnętrza sanktuarium z centrum Viggiano do sanktuarium w górach. W pierwszą niedzielę września pomnik podąża trasą odwrotną. Uroczystość tę poprzedza procesja (pielgrzyma), która odbywa się w poprzednią sobotę.
Mapa:
Sanktuaria w pobliżu: