Holybreak - Sanktuarium Najświętszej Maryi Panny z Konstantynopola (Rende)

Sanktuarium Najświętszej Maryi Panny z Konstantynopola (Rende)

Via Venti Settembre, 87037 Rende

Sanktuarium Maryjne

UDOSTĘPNIJ

ZAPISZ

Źródło: Wikimedia Commons

O sanktuarium:

Sanktuarium Maria Santissima di Costantinopoli to maryjna budowla sakralna znajdująca się w historycznym centrum Rende, w prowincji Cosenza. Kościół jest częścią parafii Santa Maria Maggiore archidiecezji Cosenza-Bisignano. Kościół został zbudowany około 1600 roku na ruinach zniszczonej i opuszczonej kaplicy, ale budowa obiektu sakralnego w obecnym kształcie datowana jest na 1719 rok. Kult maryjny, który ma starożytne korzenie w Rende, wydawał się słabnąć wraz z upadkiem bazyliańskiego klasztoru San Pietro e Paolo w Contrada Rocchi di Arcavacata. Dzięki pracy Giovanniego da Procida, w 1600 roku rozpoczęto obecną budowę w części murów miejskich, gdzie kiedyś stała starożytna kaplica San Sebastiano. Lokalna tradycja ustna głosi, że po zarazie w 1656 r. mieszkańcy Rendii kupili posąg Madonny, który był czczony w pobliskiej wiosce San Fili. Kościół został później całkowicie zniszczony, a w 1719 roku Francesco Belmonte i Raffaele De Bartolo wraz z innymi Rendesi zbudowali obecny budynek. W 1747 r. założono tu bractwo o tej samej nazwie. Od 1978 roku kościół posiada tytuł Sanktuarium Diecezjalnego. W przeciwieństwie do wyglądu zewnętrznego, liniowego i pozbawionego charakterystycznych elementów, wnętrze, z pojedynczą nawą i planem krzyża łacińskiego, jest barokowe i bogate w dzieła sztuki. Na przeciwległej fasadzie znajduje się wdzięczny chór, na którym namalowana jest Madonna z Dzieciątkiem, dzieło Santanny z 1777 roku; przed Dziewicą znajduje się anioł z tarczą z napisem: "Maria Dei Mater". Na parapecie Kantorii znajdują się muzykujące anioły autorstwa samego Santanny. Na ścianach (zaczynając od prawej) możemy podziwiać: Wizytę Matki Boskiej u św. Elżbiety (namalowaną w 1930 r. przez Greco); Zaślubiny Maryi (tego samego autora, zaczerpnięte z najsłynniejszego dzieła Rafaela), Pożar Konstantynopola (autorstwa Fiore, datowany na 1905 r.); wszystkie trzy dzieła są olejne na płótnie. Na sklepieniu znajdują się trzy obrazy olejne: Mojżesz przyjmujący tablice Prawa; Estera i Aswerus; Ofiara Abrahama. W transepcie znajduje się wspaniała półkulista kopuła z freskami temperowymi autorstwa artysty z Rendese Achille Capizzano z 1949 roku, przedstawiająca Matkę Boską Konstantynopolitańską w Chwale. Na prawym ramieniu transeptu można podziwiać Maryję jako dziecko w ramionach świętej Anny autorstwa Cristoforo Santanny; na sklepieniu tego samego pomieszczenia znajduje się tempera na ścianie przedstawiająca Świętą Rodzinę. Na ołtarzu głównym, otoczonym barokową ramą, znajduje się Niepokalane Poczęcie, dzieło Santanny z 1775 roku. Na sklepieniu absydy znajduje się fresk przedstawiający Narodzenie Pańskie. Po bokach znajdują się dwa obrazy przedstawiające świętego Łukasza jako malarza, dzieła De Dominicisa z 1891 roku. Na lewym ramieniu transeptu znajduje się Męczeństwo świętego Sebastiana namalowane przez syna Krzysztofa Santanny, Józefa w 1790 roku; wydaje się, że twarz świętego jest jego autoportretem; powyżej fresk Ucieczka do Egiptu. Z boku figura Matki Bożej Bolesnej i Jezusa w trumnie. Po lewej stronie mamy: Ofiarowanie Dzieciątka Jezus w Świątyni namalowane przez Giovanniego Greco w 1930 roku, a dalej płótno przedstawiające Spór biskupów w Efezie, na temat boskiego macierzyństwa Maryi, namalowane w 1905 roku przez Francesco Fiore. Pomiędzy tymi dwoma dziełami znajduje się kaplica, w której przechowywany jest obraz Acheropite namalowany olejem na miedzi, lepiej znany jako ikona Najświętszej Maryi Panny z Konstantynopola. Na ołtarzu kaplicy znajduje się figura Madonny, ubrana na czerwono i okryta bogato zdobionym niebieskim płaszczem; w ramionach trzyma Dzieciątko Jezus, również bogato zdobione. Po bokach kaplicy znajdują się dwa obrazy namalowane przez Greco w 1924 r.: Adoracja Matki Bożej Konstantynopolitańskiej i Adoracja Krzyża. W zakrystii znajdują się: Triumf Maryi z 1778 r. i Chrzest Jezusa, oba autorstwa Santanny, następnie olej na płótnie przedstawiający św. Piotra i Matkę Boską Bolesną. Na wewnętrznej ścianie, tuż po prawej stronie, znajduje się kawałek tufu z bizantyjskimi rzeźbami przedstawiającymi baranka trzymającego krzyż i gołębia z łapą. Jego łukowaty kształt może sugerować, że był on kiedyś częścią starego kościoła w Rendena. Tradycja bizantyjska przetrwała w Rende w kulcie Najświętszej Maryi Panny z Konstantynopola, wulgaryzacji "Odighitria", zwanej tak od klasztoru Odighio w Konstantynopolu - przypomnienie greckiego obrządku zatartego przez Normanów, którzy chcieli, aby wszystkie kalabryjskie kościoły zależały od Rzymu - któremu poświęcony jest kościół o tej samej nazwie, obecnie sanktuarium. Kult ten jest szczególnie związany z malowidłem na miedzi przedstawiającym Madonnę w pozie frontalnej zupełnie innej niż w zwykłej ikonografii maryjnej, ale mimo to bardzo pięknej i pełnej wdzięku, a także w postawie podkreślonego opanowania, która jest powszechnie określana jako "macchietta" ''. Zgodnie ze starożytną tradycją święty wizerunek uważany jest za "acheropta", czyli "nie wykonany (ludzką) ręką". Termin ten wywodzi się właściwie od "macchia" i jest używany przez krytyków sztuki do określenia szkicu, małego, technicznie nieprecyzyjnego szkicu wykonanego przez artystę w celu utrwalenia pomysłu, natychmiastowej i nagłej kreacji wyobraźni, a także wyrażenia artystycznej emocji, która może być ewentualnie wykorzystana w trakcie kolejnych kreacji malarskich.

Czytaj więcej

Mapa:

Sanktuaria w pobliżu: