Holybreak - Sanktuarium Santa Maria Assunta (Grassobbio)

Sanktuarium Santa Maria Assunta (Grassobbio)

Via Cristoforo Colombo, 24068 Grassobbio

Sanktuarium Maryjne

UDOSTĘPNIJ

ZAPISZ

Źródło: Wikimedia Commons

O sanktuarium:

Sanktuarium Santa Maria Assunta znajduje się wewnątrz oratorium w Grassobbio i jest częścią diecezji Bergamo. Data wzniesienia budowli nie jest pewna: w 1295 roku, czytając niektóre mapy topograficzne, okazało się, że sanktuarium istniało już na terenie miasta, ale było poświęcone Santa Maria ai Campi. Brak jest także źródeł mówiących o roku konsekracji kościoła. W XVIII wieku sanktuarium uległo grabieży, co nastąpiło wraz z przybyciem Austriaków, co spowodowało dekonsekrację ołtarza głównego, który następnie został ponownie konsekrowany. Na początku XVIII w. ołtarze poświęcono Najświętszej Maryi Pannie Wniebowziętej, Matce Bożej Bolesnej i św. Rocco, którego imię wzięło od znajdującego się za ołtarzem obrazu przedstawiającego San Rocco i San Sebastiano. Ten ostatni w 1780 roku otrzymał imię s. Marii Maddaleny. Ołtarz główny szkoły fantońskiej został rozebrany przez część księży w 1700 r.: obecnie na początku prezbiterium znajduje się ołtarz i figura Matki Boskiej Wniebowziętej, która dawniej była dołączana do stołu liturgicznego, w boczna wieloboczna absyda. Freski znajdujące się we wnętrzu kościoła, przedstawiające sceny z życia Marii, pochodzące z XVI w., zostały zaniedbane w czasie I wojny światowej ze względu na brak prac konserwacyjnych, które nastąpiły dopiero w 1940 r. W 1962 r. Belle Arti podjęła decyzję o odzyskaniu fresków. i architektury wraz z przebudową oratorium i domu parafialnego. W latach 1984-2000 w sanktuarium przeprowadzono różne prace remontowe, obejmujące obniżenie dachu, przebudowę zakrystii, dodanie koncertu pięciu dzwonów i wreszcie prace konserwatorskie. Oratorium zostało ukończone wraz z dobudowaniem pomnika poświęconego Alpini. Kościół ma kamienną fasadę, pośrodku której znajdują się drzwi z marmuru Zandobbio; po lewej stronie i nad drzwiami znajdują się dwa uchylne okna wyposażone w balustrady. Zwrócona jest ku wschodowi: główne wejście umieszczono po stronie zachodniej, tak aby wierni szli w stronę wschodu, co symbolizuje wniebowstąpienie Chrystusa. Budynek murowany w sposób ciągły, posiada prostokątną nawę podzieloną filarami na trzy przęsła, nakrytą dachem dwuspadowym i odsłoniętymi drewnianymi belkami stropowymi. W drugim przęśle znajduje się kaplica poświęcona Santa Maria Assunta. Prezbiterium, podobnie jak nawa, charakteryzuje się planem prostokąta: początkowo nakrywa je sklepienie kolebkowe, zakończone sklepieniem lunetowym. Do dzwonnicy i zakrystii prowadzą dwa wejścia (boczne i środkowe). Freski na ścianach prezbiterium przedstawiające cykl życia Najświętszej Maryi Panny namalował Antonio Boselli. Przedstawione sceny pochodzą zarówno z ewangelii kanonicznych, jak i ewangelii apokryficznych, czyli takich, które Kościół wyłączył ze swojego kanonu. Obecne obrazy to: Pokłon Trzech Króli, Zwiastowanie, Ofiarowanie Maryi w Świątyni, Zaślubienie Dziewicy, Nawiedzenie Apostołów Maryi, Historia Joachima i Anny, Wniebowzięcie, Śmierć Maryi , Pogrzeb Maryi, Jezus przy grobie Maryi, Boże Narodzenie, Ukrzyżowanie i Pieta ze świętymi Apolonią i Bernardynem. Umieszczony po lewej stronie prezbiterium przedstawia rodziców Marii, Joachima i Anny, którzy w tamtym czasie ze względu na niemożność prokreacji uważani byli za przeklętych. W tej samej scenie Boselli maluje dwa odcinki. W pierwszej, u góry po lewej stronie, znajduje się Anioł obwieszczający Joachimowi narodziny córki, rozpoznawalny dzięki aureoli. Druga, na pierwszym planie, przedstawia spotkanie Anny i Joachima przy Złotej Bramie Jerozolimy, która jest przedstawiona jako portyk wiejskiego domu z widokiem na dziedziniec. W tej scenie bohaterowie obejmują się nawzajem, ucieleśniając Niepokalane Poczęcie Maryi (bez grzechu pierworodnego zjednoczenia rodziców) i Jej Wniebowzięcie, a raczej tajemnicę maryjną, której poświęcone jest Sanktuarium. Ciekawostką są pasterze ubrani w typowe dla Bergamo stroje, jadące na wielbłądzie, którego kolor przypomina osły używane przez pasterzy. W centrum obrazu las oddziela obie sceny: krzew złamany przez piorun niespodziewanie ponownie zakwitł, symbolizując powrót Anny do płodności i poczęcia Matki Bożej. Cykl fresków w tym kościele, poprzez metody narracyjne i popularyzatorskie, zdaje się być refleksją nad tajemnicami teologii maryjnej: Niepokalanej, Matki Bożej i Wniebowzięcia.

Czytaj więcej

Mapa:

Sanktuaria w pobliżu: