Holybreak - Sanktuarium Madonna della Forcella (Pradalunga)

Sanktuarium Madonna della Forcella (Pradalunga)

Via della Forcella, 24021 Pradalunga

Sanktuarium Maryjne

UDOSTĘPNIJ

ZAPISZ

O sanktuarium:

Sanktuarium Madonna della Forcella bierze swoją nazwę od wzgórza o tej samej nazwie, znanego również jako sanktuarium Madonny della Neve i jest katolickim miejscem kultu w Pradalunga. Kościół został zbudowany jako wotum przez mieszkańców Pradalunga po zarazie z 1630 roku. Mówi się, że pracownicy pobliskiej kopalni kamienia Coti widzieli wizerunek Madonny della Neve i zwrócili się do niej w celach religijnych. Budynek został oddany do użytku 5 sierpnia 1640 r., w dzień poświęcony właścicielowi, stając się miejscem pielgrzymek.. Zachowało się w nim około pięćdziesięciu wotów, z których część jest cenna, jak np. ten stworzony w 1935 r. przez Emilio Nembriniego. Jest to pierwszy z XVII wieku umieszczony we wnętrzu kościoła obraz przedstawiający Madonnę Addoloratę autorstwa nieznanego artysty, który stał się obiektem kultowym. Dekoracje powstały jednak dopiero w XX wieku, po rozbudowie przeprowadzonej w latach 1910-1915 według projektu architekta Elii Fornoniego. Dzwonnicę wybudowano w 1959 r. Do kościoła można było dojechać jedynie dwoma torami mułowymi aż do 1962 r., kiedy to wybudowano drogę dojazdową, do której można było dojechać także samochodem. Nowy ołtarz wspólnotowy, zwrócony w stronę auli, zgodnie z postanowieniami Soboru Watykańskiego II, postawiono w 1974 roku. Prace konserwatorsko-konserwatorskie wraz z renowacją i konserwacją części zewnętrznych prowadzono w XXI wieku Budynek kultu znajduje się przy drodze łączącej Pradalungę z obszarem, na którym w przeszłości znajdowały się kamieniołomy Coti, i jest poprzedzony z trzech stron dużym cmentarzem kościelnym, ograniczonym niskim murem. Front główny podzielony jest na trzy części czterema lizenami zakończonymi szerokim cokołem i zakończonymi prostymi toskańskimi kapitelami podtrzymującymi gzyms, fronton i trójkątny tympanon. Wejście, podniesione po czterech kamiennych stopniach, otoczone jest kamienną otoczką. Dwa prostokątne otwory są umieszczone z boku i uzupełnione kamiennymi konturami i zabezpieczone poręczami. Po lewej stronie budynku portyk z czterema betonowymi filarami podtrzymującymi dach pokryty dachówką. Wnętrze jest jednonawowe podzielone na trzy przęsła sklepione kolebkowo. Ściany kościoła są całkowicie pokryte freskami z wizerunkami sakralnymi wstawionymi w dekoracje geometryczne. Przęsło pierwsze, podobnie jak pozostałe, posiada wysoki cokół malowany w draperiach. W górnej części znajdują się freski przedstawiające duże święte wizerunki Rut, po bokach św. Klary, Marii Magdaleny oraz św. Wawrzyńca Męczennika i Franciszka z Asyżu. Z boku wizerunek świętej królowej pomiędzy świętymi Moniką i Esterią. W sklepieniu znajdują się malowidła przedstawiające zmartwychwstanie Chrystusa ze świętymi Markiem i Łukaszem W drugiej przęśle przedstawiono św. Agnieszkę, Katarzynę Aleksandryjską, Gradę z Bergamo, Apolonię, Łucję i św. Annę. W części znajdują się dwa okna oświetlające salę oraz przedstawienia po bokach świętych Franciszka i Alberta da Villa d'Ogna po lewej stronie oraz odpowiadających im świętych Patryka i św. Rocco. Sklepienie przęsła przedstawia Matkę Boską Bolesną z aniołami, natomiast medalion przedstawia wizerunki świętych Bernarda i Atanazego. Trzecią i ostatnią zatokę zdobią freski przedstawiające świętych Aleksandra z Bergamo i Krzysztofa. Strefa prezbiterium, poprzedzona łukiem triumfalnym, jest mniejsza od sali, co pozwala na przedstawienie w górnej części zapowiedzi Maryi z aniołem zwiastującym po lewej stronie i zapowiadaną kobietą po prawej stronie. w dolnej części znajdują się freski przedstawiające nawiedzenie kuzynki Elżbiety oraz Boże Narodzenie. Część prezbiterium nakryta jest dachem krzyżowym i zdobiona dekoracjami przedstawiającymi czterech aniołów niosących krzyż oraz narzędzia męki Jezusa.

Czytaj więcej

Mapa:

Sanktuaria w pobliżu: