Sanktuarium Madonna della Gamba (Albino)
Via Roma, 24021 AlbinoDesenzano al Serio
Sanktuarium Maryjne
UDOSTĘPNIJ
ZAPISZ
3
Sanktuarium Madonna della Gamba (Albino)
Źródło: Wikimedia Commons
Źródło: Wikimedia Commons
Źródło: Wikimedia Commons
O sanktuarium:
Sanktuarium Najświętszej Maryi Panny od Cudu Gamba to miejsce kultu katolickiego znajdujące się w Desenzano al Serio, wiosce Albino, w prowincji i diecezji Bergamo.Kościół pochodzący z XVIII w. katolicki kult maryjny. Został zbudowany na domu, w którym Madonna ukazała się młodej Venturinie 9 października 1440 roku.
Sanktuarium poświęcone Madonnie della Gamba znajduje się w centrum wioski Desenzano al Serio; został zbudowany na szczycie małego, istniejącego wcześniej kościoła, wzniesionego zgodnie z zapisem Giovana Battisty Marinoniego znanego jako Bettoni, który podarował dom, w którym kiedyś miało miejsce objawienie Madonny i cudowne uzdrowienie młodej Venturiny. Pierwsze miejsce kultu poświęcone Madonnie zostało nieco przeniesione, w miejscowości Ripa, gdzie przechowywano cudowne bandaże, ale nabożeństwo w dolinie było tak żywe, że wymagało nowych przestrzeni.
Pierwszą budowlą w 1599 r. była prosta kaplica, którą następnie modyfikowano i upiększano. W 1691 r. na drzwiach wejściowych umieszczono opaskę z nazwiskiem kapelana Carlo Brescianiniego, który po remoncie; w 1700 r. przy okazji wizyty duszpasterskiej biskup Luigi Ruzzini tak to opisał: „W Desenzano znajduje się oratorium B.V. Marii zwane Cudem, które ma sklepiony dach ozdobiony sztukaterią; znajduje się tam ołtarz z trzech stopni, z których przez kratę widać drewnianą figurę Najświętszej Maryi Panny w krypcie, pochylonej nad chorą dziewczynką leżącą na łóżku”. Zewnętrzną część kościoła zdobią malowidła przedstawiające cudowne wydarzenia.
W 1724 roku budynek został całkowicie odrestaurowany według projektu Giovana Battisty Caniana. Projekt obejmował także rozbiórkę niektórych sąsiadujących domów. Nawet starożytna wieża Castel Secco została zniszczona, a kamienie wykorzystano do nowej konstrukcji, dzięki autoryzacji Republiki Weneckiej. Część konstrukcyjną ukończono do 1740 roku.
W kolejnych latach powstały ołtarze boczne i główny, dzieło Piera Giacomo Manniego; w 1810 roku umieszczono organy. W 1824 roku dekoracje sztukatorskie wykonał Giuseppe Berlendis, a ambonę i balustradę wykonał także Manni.
Koronacji figury Madonny dokonał 10 października 1858 roku biskup Lodi Gaetano Benaglia. Koronę skradziono w 1914 r. i dopiero w 1920 r., ponownie 10 października, umieszczono nową koronę. Kradzież powtórzyła się 22 czerwca 2017 r., złodzieje stłukli nietłukące się szkło i zabrali klejnoty zdobiące grupę rzeźb.
Dopiero w 1883 roku zbudowano dzwonnicę i odrestaurowano kryptę, w której znajduje się posąg Matki Boskiej. W 1892 roku w absydzie umieszczono drewniany chór autorstwa Andrei Fantoniego.
Kościół na rzucie prostokąta, dostępny z dużego cmentarza, zwrócony w kierunku wschód-zachód. Po jego prawej stronie znajduje się dzwonnica zbudowana w 1883 roku, na szczycie której znajduje się pozłacany miedziany anioł o wysokości 3,50 m, autorstwa Giuseppe Broggi. W czterech niszach znajdują się posągi świętych Pawła, Piotra, Aleksandra z Bergamo i Benedykta z Nursji.
Wnętrze kościoła jest jednonawowe i posiada dwa ołtarze po każdej stronie.
Prezbiterium znajduje się na piętrze, na które prowadzi siedem stopni. W basenie absydy i sklepieniu kościoła znajdują się sztukaterie i dekoracje w stylu neoklasycystycznym, zaprojektowane przez architekta Giuseppe Berlendisa w 1842 roku. Drewniany chór jest dziełem Andrei Fantoniego. Trzy obecne obrazy to: „Ucieczka do Egiptu” Francesco Capelli; Objawienie Madonny – Carlo Ceresa (płótno powiększone w 1740 r. przez Filippo Comerio, widoczny jest szew zakłócający pierwotne piękno obrazu); Zwiastowanie, także dzieło Francesco Capelli z 1766 r. Obydwa dzieła zostały odrestaurowane w 2018 r. przez Fundację Credito Bergamasco i wystawione w pałacu Credito. Ołtarz główny z dwoma skrzydlatymi puttami podtrzymującymi stół pochodzi z 1778 roku i jest dziełem Piera Giacomo Manniego, natomiast srebrne popiersia papieży i kandelabry to dzieła rytownika Luigiego Broggiego z 1866 roku
W pierwszym ołtarzu po prawej stronie nawy, poświęconym św. Antoniemu z Padwy, znajduje się płótno autorstwa Carlo Ceresy; w drugiej, zwanej Pokłonem Pasterzy, znajduje się płótno Lodovico Gioia z około 1530 roku. Po lewej stronie pierwszy ołtarz, poświęcony Matce Bożej Bolesnej, przedstawia płótno autorstwa Enei Salmeggia, z datą i zleceniem. Na kolejnym ołtarzu, poświęconym św. Józefowi, znajduje się płótno tranzytowe św. Józefa, również autorstwa Francesco Capelli.
Nad wejściem głównym, w kontuarze, znajduje się płótno przedstawiające cud niewidomego od urodzenia, dzieło Capelli.
Mapa:
Sanktuaria w pobliżu:
