Holybreak - Sanktuarium Matki Bożej Płonkowskiej w Płonce Kościelnej

Sanktuarium Matki Bożej Płonkowskiej w Płonce Kościelnej

Płonka Kościelna 63, 18-100 Płonka Kościelna

Sanktuarium Maryjne

UDOSTĘPNIJ

ZAPISZ

Źródło: Wikimedia Commons

Wota dziękczynne

Źródło: Wikimedia Commons

O sanktuarium:

Parafia rzymskokatolicka pw. Świętego Michała Archanioła w Płonce Kościelnej – parafia rzymskokatolicka należąca do dekanatu Łapy, diecezji łomżyńskiej, metropolii białostockiej. Data erygowania nie jest znana, podaje się lata 1375, 1446 lub 1502. Obecny neogotycki kościół został wybudowany w latach 1905–1913. Konsekracji dokonał 15 sierpnia 1913 r. biskup augustowski Antoni Karaś. Rok 1979 w Sanktuarium Maryjnym w Płonce był rokiem Jubileuszowym Magnifikatu Wdzięczności dla Matki Najświętszej. Centralne uroczystości Wniebowzięcia Matki Bożej odbyły się 12–19 sierpnia 1979 r. W kościele znajduje się łaskami słynący obraz Matki Boskiej Płonkowskiej koronowany 30 czerwca 1985 r. W 2008 r. ks. Robert Śliwowski wydał publikację opisującą Sanktuarium Matki Bożej Płonkowskiej. Dekretem biskupa łomżyńskiego Janusza Stepnowskiego z 9 lutego 2021 r. płonkowska świątynia została ustanowiona jako jeden z 20 kościołów stacyjnych Papieskiego Roku św. Józefa w diecezji łomżyńskiej, w tym również w ramach pierwszego etapu przygotowań do obchodów uroczystości 100-lecia ustanowienia diecezji. Historia kościoła: 1446 – pierwsza wzmianka o parafii w Płonce Kościelnej. 1502 – oficjalne powstanie parafii w Płonce Kościelnej. 1664 – rozbiórka drewnianego kościoła. 1678 – konsekracja kolejnego drewnianego kościoła. 1906–1913 – staraniem ks. prob. Onufrego Wyszomirskiego zbudowano obecny murowany kościół pw. św. Michała Archanioła. 15 sierpnia 1913 – kościół był konsekrowany przez Biskupa sejneńskiego A. Karasia. 1944 – w wyniku działań wojennych zniszczone zostały wieże, dach i sklepienie oraz wyposażenie kościoła. Po wojnie kościół remontowano przez ponad 20 lat staraniem ks. prob. Czesława Rogalskiego. 1952 – zbudowanie murowanej plebanii. 1976–1985 – dokończenie budowy kościoła, remont kościoła i przykościelnego cmentarza staraniem prob. ks. Władysława Grodzkiego. 12–19 sierpnia 1979 – jubileusz 300. rocznicy ogłoszenia przez kościół cudownego obrazu Wniebowzięcia Matki Bożej Płonkowskiej[3]. 30 czerwca 1985 – koronowano cudowny obraz Matki Boskiej Płonkowskiej. 24 lutego 2011 – wojewódzki konserwator zabytków podjął decyzję o wpisaniu kościoła parafialnego pw. św. Michała Archanioła do rejestru zabytków nieruchomych 9 lutego 2021 – dekretem biskupa łomżyńskiego Janusza Stepnowskiego kościół parafialny został ustanowiony jednym z 20 kościołów stacyjnych Papieskiego Roku św. Józefa w diecezji łomżyńskiej. Architektura: Kościół św. Michała Archanioła jest w stylu neogotyckim, z cegły, nietynkowany, trójnawowy. Kościół ma trzy ołtarze: główny, w zakończeniu nawy bocznej i w kaplicy. W ołtarzu głównym znajduje się figura Serca jezusowego, flankowana figurami św. Piotra i św. Pawła. W ołtarzu bocznym znajduje się obraz patrona kościoła, św. Michała Archanioła, flankowany figurami św. Stanisława Kostki i św. Kazimierza. W kaplicy znajduje się cudowny obraz Matki Boskiej Płonkowskiej, namalowany w 1658 na płótnie i czczony od 1673. Wartość zabytkową mają także naczynia liturgiczne z XVII w.: monstrancja i krucyfiks – dar króla Jana III Sobieskiego oraz dawne szaty liturgiczne. Przy kościele stoi drewniana dzwonnica z 1800. Wymiary kościoła: długość: 55 m szerokość: 25 m wysokość do sklepienia: 20 m wysokość wież: 55 m.

Czytaj więcej

Cudowny obraz: Obraz Matki Boskiej Płonkowskiej

Obraz Wniebowzięcia Matki Bożej, który znajduje się w kościele w Płonce, ofiarował w 1658 r. parafianin Bartłomiej Roszkowski. Twórcą obrazu jest malarz Teodor Łosicki. W 1673 r. przy obrazie Matki Bożej zaczęły dziać się dziwne wydarzenia, które dały początek szczególnemu kultowi Matki Boskiej Płonkowskiej. Dokumenty komisyjnych badań kościelnych z tego czasu podają, że w Płonce u jednego z bogatszych rolników służyła córka biednej wdowy Katarzyna Roszkowska. W dniu świątecznym 5 sierpnia, Matki Bożej Śnieżnej, Katarzyna zajęta ciężką pracą w sieni domu chlebodawców ujrzała nagle dziwną postać niewiasty „niezwykłej piękności”. Pani wyraźnie wzywała do pokuty, szanowania dni świątecznych i zachowania postu. Życzeniem „niezwykłej pani” było też, aby modlono się przed obrazem Wniebowzięcia Matki Bożej znajdującym się w kościele w Płonce. Wkrótce nadeszły inne niezwykłe wydarzenia. Przy obrazie Matki Bożej widziano jasność, słyszano bicie dzwonów, a ludzie zaczęli otrzymywać cudowne uzdrowienia oraz inne łaski Boże. Wieść o objawieniach oraz niezwykłych wydarzeniach szybko się rozeszła. Do Płonki zaczęli przybywać pielgrzymi z różnych stron Polski, Rusi, Litwy, Prus. Notowano liczne uzdrowienia. Do zbadania występujących w Płonce cudów powołana została specjalna komisja, która przesłuchała 22 osoby. Wszystkie zeznania świadków spisano w 46 protokołach. Niektórzy byli świadkami kilku cudownych zdarzeń. Wszystkie akta śledcze przekazano biskupowi Stanisławowi Dąmbskiemu, który dekretem z 27 marca 1679 r. potwierdził wiarygodność objawień i otrzymanych łask i zezwolił na publiczny kult przy obrazie Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny. 30 czerwca 1985 r. odbyła się uroczystość koronacji obrazu Matki Boskiej Płonkowskiej Królowej Młodzieży koroną poświęconą w Rzymie przez Papieża Jana Pawła II. Koronę skradziono w 1989 r. Rok później dokonano rekoronacji obrazu. (źródło:sanktuariumplonkakoscielna.pl)