Obraz Matki Najświętszej z Dzieciątkiem Jezus, będący własnością podominikańskiej parafii Wielkie Oczy, został namalowany w roku 1613 przez artystę malarza Franciszka Śniadeckiego, zwanego także malarzem paulińskim. Obraz jest niedokładną kopią Madonny Częstochowskiej. Podobna kopia namalowana przez tudzież Śniadeckiego znajduje się u księży Jezuitów w Starej Wsi koło Brzozowa. Od niepamiętnych czasów Obraz, znajdujący się w parafii Wielkie Oczy, otoczony jest czcią wiernych i uważany za cudowny. Cześć, którą cieszyła się Matka Boża, uwidoczniona była przez wielość wotów. Były to nieraz zwykłe świece, figurki, protezy, ale także bardzo drogocenne lub artystyczne przedmioty. Do naszych czasów nie zachował się niestety żaden zapis doznanych w minionych wiekach łask i cudów. Świadczyły o nich jednak liczne wota zawieszane wokół Obrazu, które zaginęły bezpowrotnie w czasie I wojny światowej. Kult Matki Bożej w sposób szczególny objawiał się podczas klęsk żywiołowych. Tak było na przykład, gdy ludność dziesiątkowana przez dżumę w latach 1706-1709 garnęła się do Matki Bożej. Już w połowie XVIII w. Komisja Biskupia w Przemyślu, ze względu na wzrastający kult maryjny uznała obraz za cudowny. Rozgłos, jakim cieszyła się Matka Boża Wielkoocka nie ograniczał się jednak tylko do najbliższych miejscowości, lecz objął także ziemię lubaczowską i jaworowską, a ponadto Radymno i okolice. Do Wielkich Oczu na uroczystości odpustowe przychodziły pielgrzymki z pobliskich miejscowości. Aktu Koronacji cudownego obrazu Matki Bożej Pocieszycielki Strapionych dokonał Papież Jan Paweł II w czasie pielgrzymki do Ojczyzny w Krośnie 10 czerwca 1997 r. (źródło: parafiawielkieoczy.pl).