Obraz Matki Bożej Tartakowskiej (Obraz Matki Bożej Łukawieckiej) (również Obraz Matki Bożej Uzdrowienia Chorych oraz Matki Bożej Łaskawej) (zwany także Niepokalanym Poczęciem NMP) – łaskami słynący obraz z wizerunkiem Najświętszej Maryi Panny w otoczeniu symboli maryjnych, i Boga Ojca, znajdujący się w kościele NMP Królowej Polski w Łukawcu (Sanktuarium Matki Bożej Łukawieckiej), a jego kopia w kościele św. Michała Archanioła w miejscowości Tartaków obok Sokala, gdzie oryginał obrazu czczony był do roku 1944. Obraz został namalowany na płótnie przyklejonym do deski na początku XVII wieku przez włoskiego malarza i umieszczony na zamku Potockich w mieście Tartaków. Wyobraża on N.P.Maryą z rękami do modlitwy złożonymi, stojącą na księżycu, pod którym wąż zwinięty gryzie jabłko. Ponad nią Bóg Ojciec ręce rozpościera[1]. Po wielkim pożarze zamku, obraz trafił w 1727 roku w ręce kapelana Stanisława Potockiego i miejscowego proboszcza - Mikołaja Kucharskiego. Po jego śmierci, wizerunek Najświętszej Panienki, został w 1764 umieszczony w tutejszym kościele katolickim nad chrzcielnicą i niemal od samego początku zaczął słynąć łaskami co sprawiło, że przeniesiono go w roku następnym na ołtarz główny. W roku 1765 od 9 do 24 marca obraz, jak to określono "płakał". Z oczu Matki Bożej wyciskały się krwawe łzy, które spływały lub zasychały na obrazie. W dniach tych widoczna była jasna łuna nad kościołem, tak iż myślano, że wybuchł pożar. Wiele osób widziało także, że obraz mienił się kolorami. W 1777 roku obraz został uznany za cudowny, a dwa lata później umieszczony w specjalnie przygotowanym, z inicjatywy księdza Kostkiewicza, nowym ogromnym ołtarzu głównym. W specjalnej księdze widnieje 407 przypadków cudów dokonanych za sprawą obrazu, oraz liczba ponad 300 darów za doznane łaski (tzw. wota). W 1944 roku obraz został szczęśliwie uratowany od zagłady dzięki polskim zakonnicom, siostrom służebniczkom z Dębicy, przez jego wywiezienie do Polski, do domu generalnego zgromadzenia. W 1961 roku obraz został przewieziony do Krakowa przez abp Eugeniusza Baziaka, który rezydował w Lubaczowie i pobliskiej miejscowości Łukawiec. W Krakowie obraz prawdopodobnie został poddany renowacji. W 1963 roku trafił do Lubaczowa. Zabiegała o niego również parafia w Tarnoszynie. Ostatecznie jednak słynący łaskami obraz został przekazany parafii Łukawiec w 1965 roku przez administratora apostolskiego Archidiecezji w Lubaczowie prof. ks. prał. Jana Nowickiego. 28 listopada tegoż roku został umieszczony w tamtejszym zabytkowym kościółku pw. Objawienia Pańskiego (Trzech Króli) w ołtarzu głównym. Stało się to na prośbę dawnych parafian z Tartakowa, dla których łatwiejszy był dojazd do Łukawca, niż bardziej odległego Tarnoszyna. Podobnie jak w Tartakowie, obraz był odsłaniany i zasłaniany przy śpiewie pieśni ku czci Matki Boskiej. 3 czerwca 1991 roku obraz został koronowany w Lubaczowie przez papieża Jana Pawła II, podczas jednej z jego pielgrzymek do Polski.