Sanktuarium San Liberatore (Ariano Irpino)
83031 Ariano Irpino
Sanktuarium Świętego
św.
Wit
UDOSTĘPNIJ
ZAPISZ
4
Sanktuarium San Liberatore (Ariano Irpino)
Źródło: Wikimedia Commons
Źródło: Wikimedia Commons
Źródło: Wikimedia Commons
Źródło: Wikimedia Commons
O sanktuarium:
Sanktuarium San Liberatore to obiekt sakralny położony około 3 km na południowy zachód od miasta Ariano Irpino, w Apeninach Kampanii. Sanktuarium położone jest w dzielnicy o tej samej nazwie, na wysokości 505 m n.p.m. na wzgórzu porośniętym gajami oliwnymi; miejscowość ta jest w rzeczywistości w całości objęta obszarem produkcji oliwy z oliwek z pierwszego tłoczenia Irpinia – Colline dell'Ufita.
Początki sanktuarium są bardzo starożytne, chociaż w średniowiecznych pismach nie ma pewnych poświadczeń. Jednakże już od XVII w. udokumentowana jest tradycja, według której budowlę wzniesiono w miejscu męczeństwa biskupa św. Wyzwoliciela, które miało miejsce na początku IV w.; szczątki świętego, początkowo pochowane na miejscu, zostały następnie przeniesione w VIII wieku z woli księcia Arechi do kościoła Santa Sofia w Benevento (kilkadziesiąt kilometrów dalej).
W rzeczywistości w czasach Longobardów to święte miejsce nabrało pewnego strategicznego znaczenia, ponieważ znajdowało się wzdłuż starożytnego szlaku łączącego Benevento, stolicę księstwa o tej samej nazwie, z ufortyfikowaną wioską Ariano, założoną przez samych Longobardów i która wkrótce zostali wyniesieni do siedziby gastaldato.
Wydaje się, że w pobliżu sanktuarium zbudowano także klasztor benedyktyński, który następnie został zniszczony w 1139 roku podczas zwycięskiego oblężenia normańskiego prowadzonego przez króla Rogera II na zamku Ariano (obecnie będącym siedzibą hrabstwa o tej samej nazwie). , gdzie mieszkał w następnym roku i odbywał tam słynne przysięgi. I odwrotnie, kościół San Liberatore musiał pozostać żywotny, zachowując swoją autonomię nawet w następnych stuleciach; najstarsze znaleziska znajdujące się wewnątrz sanktuarium, a mianowicie dwa drewniane posągi współpatronów San Liberatore i Sant'Elzeario, pochodzą z okresu od XIV do XVI wieku, natomiast
dopiero w 1451 roku budowla sakralna stała się sanktuarium kapitulnym bezpośrednio zależnym od katedry w Ariano, której duchowieństwo mimo to przywiązywało dużą wagę do świętego miejsca. W XVI wieku, aby ułatwić masowy napływ pielgrzymów, niemal w połowie drogi między sanktuarium a miastem Ariano zbudowano fontannę Brecceto, natomiast w 1670 roku kapituła katedralna rozbudowała kościół, aby zapewnić odpowiednią opiekę duszpasterską wiernym. otaczający obszar wiejski.
Nawet w czasach nowożytnych powszechne nabożeństwo do św. Wyzwoliciela utrzymuje się na bardzo wysokim poziomie: w XIX wieku poświadczona jest obecność ogromnej liczby byłych wota stłoczonych w sanktuarium, a niektóre znalezione w pobliżu ślady fundamentów przypisywano starożytnemu benedyktynowi klasztor.
Trzęsienie ziemi w 1930 r. spowodowało dość poważne uszkodzenia strukturalne, których późniejszym naprawom nie udało się trwale naprawić; w każdym razie parafia San Liberatore, biskupa i męczennika, została formalnie erygowana 1 stycznia 1958 r. Uznanie prawne nastąpiło 20 maja 1960 r., ale dwa lata później bardzo stare sanktuarium zostało nieodwracalnie zniszczone przez trzęsienie ziemi w 1962 r.
Mimo wielu trudności, gdy prace odbudowy były jeszcze w początkowej fazie, w 1977 roku parafia mogła wznowić swoje funkcje: rozciąga się na 7 dzielnicach i liczy 243 rodziny na łącznie 790 mieszkańców. W 1993 roku, po różnych perypetiach, zakończono odbudowę sanktuarium, przeprowadzoną według sztywnych kryteriów antysejsmicznych, o bardziej poziomych kształtach i niższej elewacji (z wyjątkiem dzwonnicy); wewnątrz wykonano lub odrestaurowano różne dzieła sztuki (posągi, obrazy, witraże), a dużą liczbę byłych wota przeniesiono do dwóch sąsiadujących ze sobą pomieszczeń. Ostatecznie 20 maja 2006 roku dekretem biskupa Giovanniego D'Alise oficjalnie erygowano sanktuarium diecezjalne San Liberatore, biskupa i męczennika, pod nazwą „Ut omnes unum sint”.
Miejsce sakralne jest ważnym celem pielgrzymek, zwłaszcza z okazji 15 maja (dzień liturgicznego wspomnienia św. Wyzwoliciela) oraz w niedzielę po nim przypadającą; w pierwszą niedzielę września wspominamy św. Wita męczennika, któremu kiedyś był poświęcony ołtarz.
Mapa:
Sanktuaria w pobliżu:
