Ko艣ci贸艂 Santa Rosalia (Cagliari)
Cagliari
Sanktuarium 艢wi臋tego
艣w.
Rozalia
UDOST臉PNIJ
ZAPISZ
3
Ko艣ci贸艂 Santa Rosalia (Cagliari)
殴r贸d艂o: Wikimedia Commons
殴r贸d艂o: Wikimedia Commons
殴r贸d艂o: Wikimedia Commons
O sanktuarium:
Ko艣ci贸艂 Santa Rosalia to ko艣ci贸艂 po艂o偶ony w historycznym centrum Cagliari, po艂o偶ony przy via Torino, w dzielnicy Marina. 艢wi膮tyni臋, znan膮 przede wszystkim z strze偶enia grobu 艣w. Zbawiciela z Horty, prowadz膮 Bracia Mniejsi rezyduj膮cy w s膮siednim klasztorze. Razem z ko艣cio艂em Benetutti s膮 jedynymi na wyspie po艣wi臋conymi temu 艣wi臋temu.
W miejscu obecnego ko艣cio艂a w XV wieku znajdowa艂a si臋 kaplica pod wezwaniem 艢wi臋tej Rozalii. W 1695 roku, kiedy przekazano go kongregacji sycylijskiej, budynek powi臋kszono. W 1740 r. ko艣ci贸艂 nadano mniejszym obserwantom, kt贸rzy nie mieli siedziby od 1718 r., czyli roku zburzenia klasztoru Santa Maria di Ges霉 (znajduj膮cego si臋 w miejscu dzisiejszej dawnej fabryki tytoniu, przy Viale Regina Margherita).
W zwi膮zku z przybyciem braci, otoczony klasztorem ko艣ci贸艂 Santa Rosalia zosta艂 poddany nowym pracom architekta wojskowego Augusto della Vallea, kt贸ry przekszta艂ci艂 艣wi膮tyni臋 w styl piemonckiego baroku. W 1758 roku w ko艣ciele go艣ci艂y szcz膮tki b艂ogos艂awionego Salvatore da Horta, przeniesione tu z ko艣cio艂a San Mauro.
Dalsze prace restauratorskie mia艂y miejsce w 1931 r., kiedy relikwie Naj艣wi臋tszego Zbawiciela przeniesiono do o艂tarza g艂贸wnego w zwi膮zku z kanonizacj膮 (kt贸ra mia艂a miejsce w 1938 r.) oraz w 1967 r., kiedy wyremontowano prezbiterium zgodnie z nowymi potrzebami liturgicznymi .
Najwa偶niejsz膮 z artystycznego punktu widzenia cz臋艣ci膮 艣wi膮tyni jest fasada w stylu piemonckiego baroku wraz z przyleg艂ym portykiem prowadz膮cym na Via Principe Amedeo, kt贸ry w przesz艂o艣ci pe艂ni艂 funkcj臋 艂膮cznika obu cz臋艣ci 艣wi膮tyni. klasztor.
Fasada podzielona jest gzymsami na trzy poziomy. Pierwsze dwa poziomy podzielone s膮 pilastrami na trzy lustra; w dolnej cz臋艣ci portal zwie艅czony tympanonem, nad kt贸rym znajduje si臋 herb Sabaudii, natomiast w g贸rnej kondygnacji du偶e okno z dwiema bocznymi niszami, mieszcz膮ce pos膮gi 艣w. Antoniego z Padwy i 艣w. Bonawentury z Bagnoregio.
Fasada ko艅czy si臋 zakrzywionym frontonem z podw贸jnym przegi臋ciem.
Wn臋trze jest jednonawowe, przekryte sklepieniem kolebkowym osadzonym na ramie wspartej pilastrami. Po ka偶dej stronie znajduj膮 si臋 cztery kaplice. Nad prezbiterium wznosi si臋 o艣miok膮tna kopu艂a. Obecny uk艂ad prezbiterium, autorstwa architekt Giny Baldracchini, pochodzi z lat 60. XX wieku. O艂tarz g艂贸wny, dzie艂o rzymskiego rze藕biarza Antonio Belliniego, z bia艂ego marmuru z Carrary, jest podwy偶szony i sk艂ada si臋 ze sto艂u wspartego na anio艂ach. Pod sto艂em znajduje si臋 chroniona szklan膮 gablot膮 urna, zawieraj膮ca cia艂o 艣w. Zbawiciela z Horty. Dekoracj膮 p贸艂kolistej absydy jest mozaika, dzie艂o Franco d'Urso.
W ko艣ciele znajduj膮 si臋 tak偶e godne uwagi organy firmy Tamburini, dlatego te偶 jest miejscem r贸偶norodnych inicjatyw muzycznych, takich jak kilka koncert贸w, mi臋dzynarodowy festiwal organowy (odbywaj膮cy si臋 corocznie w latach 1994-2006) czy odprawiana Msza Artystyczna, od pa藕dziernika do czerwca w ka偶d膮 niedziel臋 rano.
Mapa:
Sanktuaria w pobli偶u:
