Sanktuarium Nostra Signora del Ponte (Lavagna)
Via Moggia, 16033 Lavagna
Sanktuarium Maryjne
UDOSTĘPNIJ
ZAPISZ
5
Sanktuarium Nostra Signora del Ponte (Lavagna)
Źródło: Wikimedia Commons
Źródło: Wikimedia Commons
Źródło: Wikimedia Commons
Źródło: Wikimedia Commons
Źródło: Wikimedia Commons
O sanktuarium:
Sanktuarium Nostra Signora del Ponte jest katolickim miejscem kultu w gminie Lavagna, przy Piazza Abate Lazzaro Podestà, w metropolii Genua. Kościół jest siedzibą parafii Santa Maria del Ponte wikariatu Chiavari-Lavagna diecezji Chiavari.
Co roku w pierwszą niedzielę po 8 września w Ponte della Maddalena odbywa się procesja maryjna, po której następuje pokaz sztucznych ogni, który można podziwiać bezpośrednio z mostu na rzece Entella.
Budowę kościoła datuje się na XIII wiek, dzięki obecności kaplicy na moście na rzece Entella, zwanym „mostem Maddaleny”. Renowację kaplicy i mostu zlecił, jak głosi lokalna historia, papież Innocenty IV Sinibaldo Fieschi, należący do słynnej rodziny Fieschi z Lavagna, aby umożliwić bezpieczniejsze połączenie między dwiema społecznościami Chiavari i Lavagna.
W 1451 roku most i kaplica zostały sprzedane przez rodzinę Fieschis bractwu franciszkanów z Chiavari, którzy po zakupie ziemi na wschodnim brzegu Entelli rozpoczęli prace budowlane nad większym kościołem godnym umieszczenia podobizny maryjnej. Prace budowlane, kierowane przez Simone Gatto, zakończyły się w 1492 roku, umożliwiając tym samym konsekrację kościoła.
Wizerunek Madonny del Ponte został zatem przeniesiony w 1500 roku do nowego kościoła, dzięki zgodzie papieża Aleksandra VI, który zaakceptował pomysł franciszkanów rozbudowy budowli i wzniesienia małej dzwonnicy. W 1506 roku dobudowano dwa ołtarze boczne.
Pewnej nocy w 1564 roku kościół został splądrowany przez tureckiego admirała Draguta, słynącego już w Tigullio z najazdów przeprowadzanych w różnych nadmorskich wioskach Rapallo i Santa Margherita Ligure, który wyjątkowo nie zabrał cennego obrazu maryjnego. Wydarzenie to wzmocniło kult obrazu i jego reprezentację wśród społeczeństwa.
Własnością budynku zarządzał zawsze arcykapłan Lavagna, mimo że franciszkanie wielokrotnie zwracali się do kompetentnych władz kościelnych o jego całkowitą opiekę. Pokojowy spór spowodował, że kościół został ostatecznie zamknięty i przez dziewięć lat pozostawał pozbawiony kultu.
W 1783 r. kościół przebudowano i upiększono, a pod koniec XIX w. całkowicie odnowiono. W trakcie remontu dobudowano lewą nawę i powiększono prezbiterium. Dzwonnicę zbudowano w 1898 r., zdobiąc między innymi freski wnętrza kościoła. 10 stycznia 1903 roku pierwszy biskup diecezji Chiavari prałat Fortunato Vinelli erygował tutejszą parafię, nadając jej tytuł plebanii odłączający ją od dotychczasowej kontroli nad parafią Santo Stefano, wzywając tym samym do nadania nowego tytułu kościoła parafialnego a później sanktuarium. Ostatecznie uznano go za włoski zabytek narodowy.
Po około siedmiu latach starannej renowacji prowadzonej przez Nadzoru ds. Dziedzictwa Historycznego i Artystycznego Ligurii, w dniu 22 marca 2009 roku wizerunek Madonny z Dzieciątkiem został przeniesiony do sanktuarium maryjnego. Renowacja obrazu umożliwiła ustalenie datowania na lata 1290–1310 i na podstawie szczegółów obrazu przypisanie dzieła malarzowi sieneńskiemu Pietro Lorenzettiemu.
Fasada składa się z trzech portali, środkowego z architrawem i dwóch bocznych z lunetami. W portalu głównym znajduje się fresk Madonny della Misericordia przypisywany malarzowi Lorenzo Fasolo i datowany na początek XVI wieku.
W lunecie lewego portalu znajduje się XVI-wieczna płaskorzeźba przedstawiająca św. Franciszka otrzymującego stygmaty. Według lokalnej tradycji przedstawiony na obrazie mężczyzna bez kaptura, z otwartą księgą w dłoniach, zdaje się nawiązywać do postaci toskańskiego poety Dantego Alighieri, który podczas swojej podróży do Francji przekroczył most Maddalena.
Dzwonnica, zaprojektowana w formie neogotyckiej, osiąga wysokość około 40 metrów. Ze wszystkich czterech stron znajdują się trzy rzędy okien wielodzielnych i jedno z trzech ostrołukowych okien. Ta ostatnia jest ograniczona dwoma pilastrami wspartymi na cienkim gzymsie i zwieńczona frontonem równym frontonowi korpusu centralnego kościoła. Iglica dzwonnicy pokryta jest w całości łupkiem łuskowanym, typowym kamieniem wydobywanym z kamieniołomów w dolinie Fontanabuona. Tarczę zegara umieszczono pomiędzy trzecim rzędem okien wielodzielnych a gzymsem powyżej.
W dzwonnicy znajduje się koncert ośmiu dzwonów intonowanych w tonacji D 3-dur: pierwszych pięć wykonała mediolska odlewnia Fratelli Barigozzi w 1903 r.; trzy mniejsze to dzieło odlewni ECAT w Mondovì, odlane 3 listopada 2014 roku.
Wnętrze – składające się z trzech naw z apsydalnym prezbiterium – nawę główną przykrywa drewnianą konstrukcję dwuspadową, pozostałe nawy boczne przykryte są sklepieniami krzyżowymi. Dwa boczne ołtarze poświęcone są Wniebowstąpieniu i Ukrzyżowaniu Jezusa.
Freski na fasadzie pochodzą z XVI wieku i są autorstwa malarza Lorenza Fasolo; w górnej części znajduje się malowidło przedstawiające biblijną scenę Rzezi Niewiniątek, poniżej zaś wizerunki świętych franciszkańskich. Sklepienie prezbiterium zostało namalowane przez malarza Carlo Thermignona postaciami czterech ewangelistów biblijnych. Dwie ściany prezbiterium są dziełem Carlo Krattly'ego, z wyjątkiem sześciu obrazów na ścianie zaprojektowanych i namalowanych przez Thermignona.
W ołtarzu głównym dominuje ikona Madonny pędzla Francesco Marii Schiaffino. Po bokach prezbiterium znajdują się dwa malowidła przedstawiające Jezusa wstępującego na Kalwarię i Jezusa w koronie cierniowej, przypisywane Antoniowi Lexernie. Prezentowany drewniany krucyfiks jest dziełem XVIII-wiecznego rzeźbiarza Antona Marii Maragliano. Ołtarz kaplicy w prawej nawie przedstawia Świętą Rodzinę autorstwa Francesco Grandi z 1882 roku.
Mapa:
Sanktuaria w pobliżu:
