Holybreak - Sanktuarium San Girolamo Emiliani (Vercurago)

Sanktuarium San Girolamo Emiliani (Vercurago)

Via alla Basilica 1, 23808 Vercurago

Sanktuarium Świętego

UDOSTĘPNIJ

ZAPISZ

Źródło: Wikimedia Commons

O sanktuarium:

Sanktuarium San Girolamo Emiliani, oficjalnie bazylika San Bartolomeo i San Girolamo Emiliani, jest głównym miejscem kultu w Somasca, w prowincji Lecco i diecezji Bergamo; to bazylika, do której nawiązuje zgromadzenie duchownych regularnych z Somasca. Bazylika, położona u podnóża Świętej Góry Somasca, stoi na starożytnym kościele San Bartolomeo, przebudowywanym przez ojców Somasków począwszy od 1592 r. Kościół był następnie powiększany i ulepszany przez cały XVII wiek, miały miejsce inne prace renowacyjne i rozbudowy w 1893 i 1967 r. W 1959 r. została podniesiona do rangi bazyliki mniejszej przez papieża Jana XXIII. Bazylika ma trzy nawy i zawiera kaplicę Madonny del Rosario w lewej nawie oraz kaplicę San Girolamo Emiliani po prawej stronie, w której znajduje się sanktuarium i relikwie świętego. Bazylika, orientowana absydą na wschód, ma plan prostokąta i składa się z trzech naw. Zewnętrznie otoczony jest ogrodami i dużymi placami, a prowadzą do niego długie i szerokie schody z porfiru, które poprzedzają cmentarz. Elewację w stylu barokowym, podobnie jak resztę budowli, poprzedza pronaos z pięcioma łukami, oprócz dwóch umieszczonych po bokach, wspartych na parach kolumn ustawionych na podwyższonej podstawie. Pronaos kończy się półkolistym frontonem z niszą pośrodku, w której znajduje się posąg św. Hieronima. Właściwa fasada składa się z korpusu centralnego, wyższego od bocznych, zakończonego poziomym gzymsem. W korpusie centralnym znajdują się drzwi wejściowe pokryte brązem, będące dziełem rzeźbiarza Mario Toffettiego; różne panele, z których się składa, przedstawiają niektóre sceny z życia św. Hieronima. W górnej części fasady znajdują się dwa wąskie, łukowe okna i środkowa rozeta. Zakrzywiony gzyms zamykający budynek wsparty jest na kilku pilastrach umieszczonych na jego końcach. Dach jest dwuspadowy, ma konstrukcję nośną drewnianą pokrytą dachówką. Wewnętrznie podzielona jest na trzy nawy i cztery przęsła, z nawą środkową sklepioną kolebkowo wspartą na filarach oraz dwiema nawami bocznymi przekrytymi sklepieniami krzyżowymi. Na każdym filarze znajdują się cztery pilastry zakończone kapitelami korynckimi. Na sklepieniu nawy głównej opowiadane są trzy historie z życia tytularnego świętego, zaczynając od wejścia: św. Hieronim, dwaj towarzysze i anioł stróż, chwała św. Hieronima Emilianiego i św. Hieronima oraz ubogich. Na chórze, w kontuarze, znajdują się organy piszczałkowe z przekładnią elektryczną, z 22 rejestrami na dwóch manuałach i pedale. W trzecim przęśle znajdują się dwa ołtarze, w lewym, poświęconym Madonnie Różańcowej, umieszczona w niszy nad ołtarzem figura, ozdobiona piętnastoma owami przedstawiającymi tajemnice różańcowe, będącymi dziełem Bergamo malarz Carlo Ceresa. Ołtarz po prawej stronie został zbudowany w latach 1754-1757, jest poświęcony św. Hieronimowi, a jego relikwie umieszczono tu w 1767 r., z okazji kanonizacji świętego. Szczątki świętego umieszczone są za kratą, w cennej srebrnej urnie z 1867 r., wyrzeźbionej przez Martinitta z Mediolanu, nad którą znajduje się płaskorzeźba z brązu przedstawiająca św. Hieronima obejmującego dwie sieroty, dzieło rzeźbiarza Alberto Ceppiego, będącego pod przy ołtarzu posąg z brązu przedstawiający św. Hieronima. W czwartej przęśle znajdują się dwa wejścia. Prezbiterium na planie prostokąta podwyższone sześcioma stopniami i przykryte sklepieniem kolebkowym, tu znajduje się ołtarz główny w stylu barokowym, posiada polichromię z marmuru, a nad nim znajduje się obraz z 1619 roku przedstawiający św. Girolamo Emiliani ( w tym czasie tylko błogosławiony) w modlitwie. Na lewo od ołtarza znajduje się starożytny grobowiec św. Girolamo, znany jako „scuolo”. Znajdują się w nim także kości ojca Vincenzo Gambarany, towarzysza św. Hieronima, oraz ojca Evangelisty Dorati, jednego z pierwszych ojców generalnych zakonu somaskańskiego. W ciemnej sali znajduje się jeden z najstarszych portretów świętego. Chór przykryty jest misą, a zdobiące go malowidła są nadal dziełem Carlo Ceresy, znajdują się tu także dwie nisze zawierające relikwie. W kościele zachowały się dzieła Carlo Ceresy: Tajemnice Różańca Świętego, Św. Hieronim przywołuje Marię Magdalenę, Madonna wzywana przez św. Filipa Neri i św. Antoniego z Padwy, Zachwycony Św. Bartłomiej i Doktorowie Kościoła, Święta Rodzina ze św. Janem .

Czytaj więcej

Mapa:

Sanktuaria w pobliżu: