Kościół Colorina (Nerviano)
Via Sempione, 20014 Nerviano Sant'Ilario
Sanktuarium Maryjne
UDOSTĘPNIJ
ZAPISZ
3
O sanktuarium:
Kościół Najświętszej Maryi Panny Niepokalanej, lepiej znany jako Kościół Colorina, to sanktuarium opactwa zlokalizowane w Nerviano, w metropolii Mediolanu.
Pierwsze jądro, mniejsze od obecnego, datowane jest na rok 1398 i składało się z kościoła pod wezwaniem Najświętszej Marii Panny. Pierwszy kościół Santa Maria della Colorina, prawdopodobnie zniszczony przy budowie nowego, pojawia się po raz pierwszy wzmiankowany w kodeksie z końca XIV wieku (Notitia Cleri Mediolanensis de anno 1398 circa ipsius cimmunitatem), jako „Cappelle S.Marie Collorinne territoriali de Nerviano” z niewielkim rocznym dochodem, co już wtedy sugeruje nadanie ziem na jego korzyść i patronat jakiejś rodziny szlacheckiej.
W październiku 1459 roku znalazł się pod patronatem Crivellich, jak wynika z aktu, w którym uczestniczył hrabia Ugolino, ten sam, który kilka lat później ustanowił fundację klasztoru Santa Maria degli Olivetani. Rodzina Crivellich wzniosła następnie w sierpniu 1478 roku „benefis Colorina” z darowizną innych gruntów i prawem mianowania kapelanów.
Wzmianka o kościele pojawiła się ponownie w „Liber Seminarii Mediolanensis” z 1564 r., dokumencie sporządzonym z okazji utworzenia seminariów diecezjalnych, na polecenie Soboru Trydenckiego dekretem nakładającym podatek na wszystkie dochody beneficjentów zależne od władze kościelne (kościół wymieniany był jako „Cappella de S. Maria Colourina – de d.no Bernardino Prandono – L. 5”). Wspominano o nim jeszcze podczas wizyt duszpasterskich, począwszy od św. Karola Boromeusza (1570 r.) aż do ostatniej wzmianki o wizycie kanonika Francesco Ceny w 1659 r., po czym został zbezczeszczony i zniszczony.
W tym okresie rozpoczęła się budowa obecnego kościoła. Wydatek poparł Camillo Castelli, który objął wówczas w posiadanie lenno Parabiago, uzyskując tytuł markiza. Castelliowie przejęli teraz władzę od Crivellich pod patronatem Koloriny. Znajdująca się w samym kościele tablica pamiątkowa z napisem łacińskim podaje datę rozpoczęcia budowy (1656) i jej zakończenia (1666). Wmurowanie pierwszego kamienia odbyło się dokładnie 17 maja 1656 roku przez Camillo Castelli, podczas procesji ludu i błogosławieństwa udzielonego przez prepozyta Agostino Terzaghi.
Cztery lata później, w 1660 r., kościół był już praktycznie ukończony; stał „niedaleko starego kościoła” i w niedzielę 29 listopada 1660 r. zwrócono się do Kurii o „pozwolenie” na przeniesienie figury Najświętszej Maryi Panny w procesji ze starego kościoła do nowego. Zakończono prace wykończeniowe i budowę kościoła. fasada trwała do 1666 roku, roku ostatecznego ukończenia.
Etymologia nazwy „Colorina” miała różne interpretacje: według niektórych wywodzi się ona od „cholery”: w rzeczywistości chorzy modlili się tu w czasie epidemii. Świadczą o tym do dziś dwie klapy umieszczone u stóp ołtarza, prowadzące do wyschniętego podziemnego kanału, który przechodził przez kościół, w którym zanurzano chorych, aby poprzez modlitwę uzyskali uzdrowienie i ulgę.
Stowarzyszenie wyprodukowało krótki film. Teses, przedstawiający podziemny kanał.
Fasada podzielona pilastrami zakończona jest tympanonem. Na górze znajdziemy posągi świętych Piotra (z kluczami do królestwa niebieskiego) i Pawła (z mieczem). Poniżej znajdują się dwa freski, które obecnie nie są czytelne i dla których planowana jest renowacja.
Wnętrze jednosalowe podzielone jest na trzy przęsła i nakryte sklepieniem kolebkowym z XVIII-wiecznymi dekoracjami. Z tyłu znajduje się czworokątna absyda, węższa i niższa od nawy.
Znajdują się tu również małe organy zbudowane przez znaną rodzinę organmistrzów Prestinari di Corbetta i datowane na około 1795 rok. Organy również wymagają jednak przywrócenia funkcjonalności.
Na ołtarzu umieszczona jest we wnęce drewniana figura Najświętszej Maryi Panny Wniebowziętej. Posąg, malowany niezliczoną ilość razy, jest trudny do datowania.
Święto Colorina obchodzone jest 8 grudnia, w uroczystość Niepokalanego Poczęcia. Data ta poprzedzona jest tradycyjną nowenną modlitewną.
Szczególną tradycją jest Madonna, czczona w Sanktuarium w Kolorynie, jako opiekunka narzeczonych. Istotnie, przez wieki młode małżeństwa, przybywające pieszo z okolicznych miast, powierzały się Dziewicy Maryi, aby czuwała nad powołaniem i losem rodzącej się rodziny.
Dziś, podobnie jak w przeszłości, wielu młodych ludzi prosi o uczczenie swojego ślubu przed tą podobizną.
Renowacja i konserwacja budynku odbywa się dzięki ofiarom składanym przez wielbicieli.
Mapa:
Sanktuaria w pobliżu: