Holybreak - Bazylika Najświętszej Maryi Panny Anielskiej (Assisi Santa Maria degli Angeli)

Bazylika Najświętszej Maryi Panny Anielskiej (Assisi Santa Maria degli Angeli)

Via Protomartiri Francescani, 06081 Assisi Santa Maria degli Angeli

Sanktuarium Maryjne

UDOSTĘPNIJ

ZAPISZ

Źródło: Wikimedia Commons

O sanktuarium:

Bazylika Santa Maria degli Angeli to kościół rzymskokatolicki znajdujący się w Asyżu, w wiosce o tej samej nazwie, zbudowany według projektu Galeazzo Alessiego z interwencjami Jacopo Barozzi da Vignola począwszy od drugiej połowy XVI wieku. Ma godność bazyliki papieskiej, a wewnątrz znajduje się Porcjunkula, kaplica, w której gromadził się na modlitwie Franciszek z Asyżu, i dlatego jest centrum duchowości franciszkańskiej. Na szczycie fasady świątyni stoi posąg Madonny z pozłacanego brązu, modelowany przez Colasantiego i odlany przez Odlewnię Artystyczną Ferdinando Marinelli we Florencji. Na polecenie papieża Piusa V, w celu ochrony kaplic w Porcjunkuli, Transito i Roseto oraz innych miejsc uznanych za święte przez pamięć św. Franciszka i aby przyjąć licznych pielgrzymów, którzy przybyli do nich zewsząd, w okresie od 1569 r. aw 1679 roku zbudowano wielką bazylikę S. Maria degli Angeli. Pierwotny projekt Galeazzo Alessiego (1512-1572) charakteryzował się rygorystyczną prostotą konstrukcyjną, zgodną z franciszkańskim ideałem ubóstwa. Silne trzęsienia ziemi, które nawiedziły Umbrię w 1832 roku, spowodowały bardzo poważne zniszczenia bazyliki. Po długiej i złożonej renowacji, prowadzonej przez architekta Luigiego Polettiego, 8 września 1840 r. została ponownie otwarta dla kultu. Fasada, inspirowana rzymskim barokiem, została radykalnie przerobiona na podstawie projektu Cesare Bazzaniego, mając na celu nadać mu monumentalność godną rangi Sanktuarium: zostało otwarte 8 czerwca 1930 r., a na jego szczycie umieszczono imponującą statuę Matki Boskiej z pozłacanego brązu, dzieło rzeźbiarza Guglielmo Colasantiego (Terni 1889+1944). Kopuła i absyda pozostały z oryginalnej konstrukcji Alessiego. «Bracie Franciszku, ile powietrza to obejmuje ta piękna kopuła autorstwa Vignoli gdzie w agonii krzyżował ramiona nagi leżałeś sam na ziemi!» (Giosuè Carducci, Rime Nuove, Santa Maria degli Angeli, w. 1-4) Bazylika w kształcie krzyża łacińskiego ma 126 metrów długości i 65 metrów szerokości. Wnętrze bazyliki, składające się z trzech naw, charakteryzuje się zasadniczym i prostym stylem. Wynika to z faktu, że większe znaczenie ma najważniejsze dzieło sztuki w nim zawarte: Porcjunkula. Jest to mały kościółek mieszczący się w dużej bazylice papieskiej Santa Maria degli Angeli, a także jedno z najważniejszych miejsc franciszkańskich: w jego murach św. Franciszek zrozumiał swoje powołanie, przyjął św. Klarę i pierwszych braci, otrzymał przebaczenie Asyż. Mały kościółek stał się jednym z ulubionych miejsc świętego. Również wewnątrz bazyliki znajduje się ta kaplica. Pierwotnie była to infirmeria pierwotnego klasztoru, o jej sławie świadczy fakt, że św. Franciszek zmarł tu 3 października 1226 roku i zakończył pisanie Pieśni o stworzeniach. Aby uczcić te wydarzenia, w 1886 roku Domenico Bruschi namalował freski przedstawiające śmierć św. Franciszka i jego pogrzeb. Są też dalsze freski przedstawiające świętych i błogosławionych franciszkanów, namalowane przez ucznia Perugino: Giovanniego di Pietro, zwanego Spagna. W sanktuarium przechowywany jest dar podarowany bractwu przez papieża Piusa IX: obręcz św. Franciszka. Na prawo od absydy bazyliki znajduje się ogród różany. Miejsce to słynie z wydarzenia, które dotyczyło św. Franciszka: pewnej nocy święty, ogarnięty silnymi wątpliwościami i wyrzutami sumienia, przewrócił się nago w ciernistym różanym ogrodzie. Zgodnie z tradycją, ten ogród różany stracił wszystkie kolce w kontakcie z ciałem Świętego, aby nie wyrządzić żadnych szkód. Nawet dziś ogród różany kwitnie bez kolców. W ogrodzie różanym, oprócz nieskończonej liczby róż o różnych kolorach i właściwościach, znajduje się posąg z brązu autorstwa Vincenzo Romigno (1916), który przypomina epizod owcy podarowanej Francesco, którą chętnie przyjął ze względu na jej prostota i niewinność. Pierwotnie był to dom San Francesco w 1260 roku; z woli św. Bonawentury z Bagnoregio przekształcono ją w kaplicę. Wnętrze małej kaplicy podzielone jest na dwa pomieszczenia na różnych poziomach i ozdobione jest XVI-wiecznymi freskami autorstwa Tiberio di Diotallevi di San Francesco, znanego jako Tiberio d'Assisi. Malowidła na dolnym poziomie kaplicy odtwarzają pięć obrazów z ołtarza autorstwa księdza Ilario da Viterbo, znajdującego się w Porcjunkuli; te na górnym poziomie przedstawiają świętego Franciszka z jego pierwszymi 12 towarzyszami i kilkoma świętymi franciszkańskimi, w tym św. Klarą, św. Bonawenturą i św. Bernardynem. Pod kaplicą znajduje się swego rodzaju jaskinia, w której znajduje się posąg modlącego się świętego oraz pozostałości belek tworzących ambonę, z której ogłaszał on wielki odpust Porcjunkuli. W absydzie znajdują się organy Mascioni opus 802, zbudowane w 1961 roku z wykorzystaniem części materiału fonicznego poprzednich organów, zbudowanych w 1932 roku przez organmistrza Libero Rino Pinchi z Foligno. Instrument z całkowicie elektryczną przekładnią posiada niezależną konsolę z czterema klawiaturami po 61 nut każda oraz wklęsło-promieniową tablicę pedałową z 32 nutami. Materiał foniczny podzielony jest na trzy różne bryły, dwie po bokach ołtarza głównego i jedną w kopuła. Konsola umożliwiała także sterowanie organami Morettiniego (1898), które następnie usunięto w 1999 r. Pod ostatnim łukiem pomiędzy nawą główną a lewą nawą boczną znajdują się organy Pinchi opus 416, zbudowane w 2000 roku z ponownego wykorzystania materiału dźwiękowego organów Morettiniego z 1840 roku, połączone do 1999 roku z konsolą organów głównych, które został zainstalowany na chórze nad kaplicą tranzytową i usunięty ze względów statycznych po trzęsieniu ziemi w 1997 roku. Instrument z przekładnią mieszaną, mechaniczną dla manuałów i pedału, elektryczną dla rejestrów i kombinacji, posiada dwie klawiatury po 58 nut każda oraz wklęsło-promieniowy pedał pedałowy po 30. W kaplicy Najświętszego Sakramentu znajdują się organy, zbudowane w latach siedemdziesiątych XX wieku przez firmę produkującą organy Pinchi. Instrument pochodzący z kościoła seminaryjnego ma całkowicie elektryczną przekładnię, z dwiema klawiaturami po 56 nut każda i wklęsło-promieniowym pedałem o wartości 30. W bazylice znajdują się także mobilne organy pozytywowe, zbudowane w latach 80-tych przez firmę Pinchi, inspirowaną włoskimi instrumentami barokowymi. Posiada całkowicie mechaniczną przekładnię, posiada pojedynczą 56-dźwiękową klawiaturę z rozszerzoną pierwszą oktawą chromatyczną oraz 18-dźwiękowy pedalboard mównicy, bez własnych rejestrów i stale powiązany z instrukcją obsługi, a także z rozszerzoną pierwszą oktawą chromatyczną. Organy piszczałkowe znajdujące się w krypcie to barokowe organy pozytywowe zbudowane w XVII wieku.

Czytaj więcej

Mapa:

Sanktuaria w pobliżu: