Sanktuarium Madonna del Roseto (Solopaca)
Via Roseto, 82036 Solopaca
Sanktuarium Maryjne
UDOSTĘPNIJ
ZAPISZ
 3
O sanktuarium:
Sanktuarium Madonna del Roseto, pierwotnie opactwo benedyktynów, to obiekt architektury sakralnej znajdujący się w gminie Solopaca. Kościół wzniesiono około XII w., chociaż pierwszy pisemny dokument dotyczący klasztoru pochodzi z 1214 r. Wiadomość o opactwie pojawia się później, w 1374 r., kiedy to 30 stycznia zmarł pierwszy znany opat Fra Nicola da Preta. Do 1536 roku wspomina się o wspólnocie benedyktyńskiej, która po kilku latach opuściła to miejsce ze względu na słabe dochody. Porzucony kompleks z czasem popadał w ruinę, by w XVIII wieku stać się przystanią dla włóczęgów. W tym samym stuleciu ruiny były kwestionowane przez pobliskie Melizzano, ale w 1747 r. biskup mons. Falangola nakazała odbudowę obiektu z dochodów zebranych w Solopaca. Jednak w 1805 roku trzęsienie ziemi w Moise spowodowało zawalenie się nowo wybudowanego sanktuarium, a uratowaną figurę Madonny przewieziono do kościoła San Mauro, gdzie z biegiem czasu zapomniano o niej i umieszczono w meblu poniżej dzwonnica. Dopiero w 1844 roku, po poważnej suszy, posąg niesiono w procesji ze ślubowaniem, że jeśli powróci deszcz, mieszkańcy Solopaca odbudują kościół. Na zakończenie nabożeństwa w miasto spadł nagły i ulewny deszcz, który po kilku miesiącach rozpoczął prace odbudowy. Podczas II wojny światowej kościół uległ częściowym zniszczeniom w 1943 r. w wyniku starcia artyleryjskiego. Kościół posiada jedną salę z bocznymi kaplicami. Ołtarz główny został wykonany przez Silvestro Laudato w maju 1844 roku. Wewnątrz kościoła jedynym dziełem o szczególnym znaczeniu artystycznym jest posąg Madonny del Roseto z epoki romańskiej, datowany na XIII wiek. Rzeźbę na przestrzeni lat spotkał ten sam los, co wiele innych, które „(…) trafiając do ukrytych pustelni, zostały ukryte, następnie odkryte na nowo, otoczone wielką czcią, potem słabo odrestaurowane i naiwnie zakryte”.
Mapa:
Sanktuaria w pobliżu: