Sanktuarium Madonna delle Fontane (Casaletto Ceredano)
Via Madonna delle Fontane, 26834 Casaletto Ceredano
Sanktuarium Maryjne
UDOSTĘPNIJ
ZAPISZ
4
Sanktuarium Madonna delle Fontane (Casaletto Ceredano)
Źródło: Wikimedia Commons
Źródło: Wikimedia Commons
Źródło: Wikimedia Commons
Źródło: Wikimedia Commons
O sanktuarium:
Sanktuarium Madonna delle Fontane (w dialekcie Crema: santüare dala Madòna dale Funtàne) to miejsce kultu maryjnego zlokalizowane w Casaletto Ceredano. Znajduje się na zachodnich krańcach miasta, przy drodze prowadzącej do Abbadia Cerreto.
Choć budynek jest nowoczesny, początki kultu są starożytne i sięgają XVII wieku.
Tradycja mówi o ośmioletnim głuchoniemym chłopcu imieniem Abel, który w bliżej nieokreślonym roku przed 1687 rokiem wyprowadził się z domu i zagubił się w bagnistych lasach, które do dziś charakteryzują okolice wsi.
Na próżno go przeszukiwano, nie słyszał wołania, spędzał noc poza domem; Następnego dnia usłyszał wołanie i przemówił, nie będąc już głuchym i niemym, i powiedział, że spędził noc w towarzystwie kobiety przebranej za wieśniaczkę, która kazała wypłynąć fontannie, aby ugasić jego pragnienie.
Fakt ten uznano za cudowny i rozpoczęło się nabożeństwo do Madonny delle Fontane.
Według relacji zawartej w księdze „Schola del Santissimo Rosario” przechowywanej w archiwach parafialnych, w 1687 roku ten Battistelli (który mógł być ojcem dziecka) zlecił budowę drewnianej figury przedstawiającej Madonnę w przebraniu chłop w akcie ochrony dziecka.
Fontanna została jednak odizolowana szeregiem cegieł, tworząc prostokątny otwór z trzema opadającymi schodami, po czym dobudowano niszę z freskowym obrazem odtwarzającym tę samą ikonografię posągu.
W 1864 roku handlarz serami z Lodi, który w drodze powrotnej udał się do miasta, aby kupić ser Grana w miejscowej mleczarni (która istnieje do dziś), spadł z wózkiem z tarasowej drogi podczas przechodzenia w pobliżu wnęki, przypisując swemu bezpieczeństwu do Madonny od Fontann. Dlatego zlecił wykonanie nowego drewnianego posągu w miejsce poprzedniego, który prawdopodobnie z biegiem czasu uległ zniszczeniu.
W wyrzeźbionej na tę okazję figurze Matka Boża patrzy na małe dziecko, siedząc na 4 kółkach czarnego sera grana (Granone Lodigiano), bo tak wyglądała u kupca i tak ją widzimy do dziś. W tym samym roku do kaplicy dobudowano niewielki portyk wystający na ulicę, co umożliwiło cześć i oglądanie posągu nawet z poziomu ulicy.
W 1964 roku, w setną rocznicę cudu „Czarnej Grany”, mieszkańcy Casaletto powiększyli kaplicę, nadając jej kształt małej świątyni, a we wrześniu koronowano figurę Madonny zakończenie uroczystej procesji. Jednak rosnąca wilgotność, charakterystyczna dla tego niegdyś podmokłego obszaru, położonego w starożytności na brzegu jeziora Gerundo, szybko doprowadziła go do ruiny, czyniąc go prawie bezużytecznym.
Początki obecnej budowy sięgają 1978 roku, kiedy to podczas obchodów 4 listopada poddano dyskusji możliwość budowy prawdziwego kościoła, do czego następnie zachęcała specjalnie powołana komisja.
Dzięki demonstracjom, subskrypcjom, datkom i dobrowolnym ofiarom zebrano szacunkowo ponad 60 milionów lirów, a budowę, prowadzoną według projektu inżyniera Giuseppe Paratiego z Cremy, ukończono w nieco ponad rok.
Oficjalna inauguracja odbyła się 13 września 1980 r. w obecności biskupa Cremy, prałata Carlo Manziana i przy udziale burmistrzów, władz i przedstawicieli politycznych.
Sanktuarium zbudowano z żelbetu na niejasnym planie muszli. Wzdłuż północnej ściany znajduje się nisza z XVII-wieczną Madonną, umieszczona przed fontanną z oryginalnymi schodami, obecnie ujęta kutą żelazną bramą, na której ludowe oddanie zawiesiło wota.
Na froncie południowym znajduje się ołtarz z katedry w Cremie.
Dach, również żelbetowy, składa się z dwóch połaci ze znacznym wzmocnieniem podporowym.
Na zewnątrz dwie tablice pamiątkowe przypominają o uroczystej inauguracji i spisie członków komitetu budowy sanktuarium.
Mapa:
Sanktuaria w pobliżu:
