Sanktuarium Madonna delle Assi (Monte Cremasco)
SP36, 26025 Monte Cremasco
Sanktuarium Maryjne
UDOST臉PNIJ
ZAPISZ
4
Sanktuarium Madonna delle Assi (Monte Cremasco)
殴r贸d艂o: Wikimedia Commons
殴r贸d艂o: Wikimedia Commons
殴r贸d艂o: Wikimedia Commons
殴r贸d艂o: Wikimedia Commons
O sanktuarium:
Sanktuarium Madonna delle Assi (w dialekcie Cremasco: sant眉are dala Mad貌na d猫le As) to miejsce kultu maryjnego zlokalizowane w Monte Cremasco.
Sanktuarium po艂o偶one jest wzd艂u偶 drogi prowincjonalnej SP CR36, kt贸ra 艂膮czy Monte Cremasco z Palazzo Pignano, naprzeciwko Kana艂u Vacchelli.
Pocz膮tki sanktuarium nie s膮 udokumentowane. Lo Zavaglio w swoim tomie Terre Nostre opiera艂 si臋 na tradycji, 偶e objawienie mia艂o miejsce w czasach poprzedzaj膮cych objawienia Caravaggia (1432) i Dovery (1386), a wi臋c przynajmniej w XIV wieku.
Podczas renowacji, kt贸ra mia艂a miejsce w 1988 r., ods艂oni臋to okr膮g艂膮 absyd臋 o pochodzeniu protoroma艅skim i 艣lad po ostro艂ukowym oknie po lewej stronie. Dlatego mo偶na sobie wyobrazi膰 obecno艣膰 bardzo staro偶ytnego miejsca kultu, bardziej odleg艂ego ni偶 rzekome objawienie z XIV wieku. Bior膮c pod uwag臋 blisko艣膰 rzymskiego miasta Parassus (Palazzo Pignano), nie mo偶na wykluczy膰 jakiego艣 powi膮zania z nim.
R贸wnie偶 podczas renowacji na 艣rodku nawy ods艂oni臋to fundamenty poprzedniej fasady, wskazuj膮c na starszy i mniejszy ko艣ci贸艂.
Nawet co do specyfikacji nie ma pewnych danych: by膰 mo偶e pochodzi ona z kaplicy po艣redniej, zbudowanej g艂贸wnie z drewna.
Ko艣ci贸艂 ustawiony jest r贸wnolegle do biegn膮cej wzd艂u偶 niego drogi wojew贸dzkiej, z nurtem p贸艂noc-po艂udnie, z absyd膮 zwr贸con膮 na po艂udnie.
Obecny wygl膮d zawdzi臋cza rozbudowie budowli, kt贸ra mia艂a miejsce w XV wieku.
Fasada poprzedzona jest portykiem charakteryzuj膮cym si臋 motywami serliany, co poszerza przestrzenno艣膰 ko艣cio艂a daj膮c wyobra偶enie o wi臋kszych gabarytach ni偶 jest w rzeczywisto艣ci. Pod portykiem w fasadzie znajduje si臋 jedyne wej艣cie flankowane dwoma oknami; powy偶ej trzy freski przedstawiaj膮ce Madonn臋 z Dzieci膮tkiem, a po jej bokach San Benedetto i San Sebastiano. Nad werand膮 otwiera si臋 kolejne proste okno, kt贸re o艣wietla wn臋trze.
Boki ko艣cio艂a s膮 do艣膰 proste, z oknami po obu stronach wychodz膮cymi na prezbiterium i pojedynczym otworem od strony wschodniej do艣wietlaj膮cym aul臋.
Dzwonnica znajduje si臋 w tylnej cz臋艣ci i jest w ca艂o艣ci wykonana z ods艂oni臋tej ceg艂y: podzielona jest na kwadraty z ma艂ymi otworami. Doln膮 cz臋艣膰 od dzwonnicy oddziela wystaj膮cy gzyms, charakteryzuj膮cy si臋 otworami o kwadratowych, okr膮g艂ych 艂ukach. Nad kom贸rk膮 biegnie rama, na kt贸rej stoi sto偶kowy wierzcho艂ek z sze艣ciok膮tn膮 podstaw膮.
W dzwonnicy znajduje si臋 pojedynczy dzwon w mieszkaniu A, wykonany przez odlewni臋 Crespi prawdopodobnie w 1761 roku.
Wa偶ne konserwatywne renowacje elewacji przeprowadzono w 1989 roku.
Wn臋trze obejmuje pok贸j jednoosobowy. W 1986 roku dokonano ca艂kowitej renowacji aparatury dekoracyjnej, w kt贸rej mo偶na wyr贸偶ni膰 Madonn臋 na tronie z Dzieci膮tkiem, dwa 艣piewaj膮ce anio艂y i wie艣niaczk臋 z objawienia, umieszczon膮 w ramie z kariatydami i cherubinami na prezbiterium: przerobiono j膮, prawdopodobnie w tym samym model podobnie jak poprzedni fresk, obecnie uszkodzony, autorstwa malarza Secchiego z Mediolanu. Ten sam cz艂owiek przeprojektowa艂 medaliony sklepienia.
Dekoracj臋 otaczaj膮c膮 fresk tworz膮 kwadratury i anio艂y, kt贸rych d艂onie przypominaj膮 modele Giacomo Parraviciniego zwanego Gianolo, dzia艂aj膮cego w sanktuarium Santa Maria della Croce w Cremie na pocz膮tku XVII wieku.
W 1988 roku postawiono nowy marmurowy o艂tarz ze scen膮 Zwiastowania autorstwa Mario Toffettiego.
Mapa:
Sanktuaria w pobli偶u:
