Sanktuarium Santa Maria della Pace (Massa Martana)
Località La Pace, 06056 Massa Martana
Sanktuarium Maryjne
UDOSTĘPNIJ
ZAPISZ
3
Sanktuarium Santa Maria della Pace (Massa Martana)
Źródło: Wikimedia Commons
Źródło: Wikimedia Commons
Źródło: Wikimedia Commons
O sanktuarium:
Sanktuarium Santa Maria della Pace to katolickie miejsce kultu, z przylegającym do niego klasztorem, położone w Massa Martana, w prowincji Perugia.
Zbudowany w stylu renesansowym między 8 marca 1521 a 1589 rokiem na trasie starożytnej Via Flaminia, kościół Santa Maria della Pace mieści fresk, niegdyś znajdujący się w skromnym edykule wotywnym, przedstawiający Madonnę del latte pomiędzy świętymi Janem Chrzcicielem i Jakubem, czy święty obraz Matki Boskiej karmiącej Dzieciątko pomiędzy Janem Chrzcicielem a św. Jakubem, dzieło malarza Bartolomeo da Mirandy z połowy XIV wieku i szkoły późnogotyckiej.
Od samego momentu jego budowy powierzono go franciszkańskim ojcom Trzeciego Zakonu Regularnego św. Franciszka, obecnym już na tym terenie i rezydującym już w pobliskim klasztorze św. Antoniego z Busseto.
Kościół ma plan ośmioboku, wewnątrz znajduje się złożona konstrukcja zaprojektowana w 1600 roku przez malarza Andreę Polinoriego z Todi. W 1630 roku zakończono prace nad kaplicą główną, dla której otwarto jedną stronę ośmiokąta tworzącego plan kościoła i chóru.
Wśród licznych dzieł sztuki zachowanych we wnętrzu kościoła znajdują się płótna malarza Palminio Alviego (św. Karol Boromeusz adorujący Krzyż, z 1612 r., z tyłu ołtarza, przed chórem; św. Franciszek udzielający pas Trzeciego Zakonu, z 1613 r., w drugim prawym ołtarzu), modlący się św. Franciszek przed czaszką przypisywany Pietro Paolo Sensiniemu oraz modląca się Dziewica w stylu Andrei Barbiani.
Kopuła, która zastąpiła spadzisty dach, a w 1623 roku zastąpiona kopułą, ozdobioną freskami ułożonymi w koncentryczne pasma, które rozwijają się od dołu do góry i ilustrują historie Starego i Nowego Testamentu, od stworzenia Adama do Chrystus sędzia, dzieło Giovanniego Antonia Polinoriego powstałe w latach 1647-1649. Dekorację dopełniają postacie apostołów, niektórych świętych oraz, wyżej, duża grupa muzycznych aniołów, natomiast ze szczytu kopuły, wydają się pojawiać cheruby i serafini. Postacie o zauważalnym wyrazie plastycznym są przedstawiane w różnorodnych pozach, gestach i wyrażeniach, a sam zakres chromatyczny, odzyskany w oryginalnych tonach z niedawnej renowacji, jest bardzo wyrafinowany i żywy. Wielką fascynację budzi także efekt iluzjonizmu przestrzennego, z architektonicznymi skrzydłami i elementami krajobrazu, które rzeczywiście wydają się artystycznie przekraczać granice narzucone przez kopułę.
W międzyczasie w tych samych latach bracia rozpoczęli budowę klasztoru (1604-1647), w którym dziś mieści się Biblioteka Miejska i Archiwum Historyczne. Biblioteka miejska jest obecnie włączona do miejskiej sieci bibliotek Związku Gmin „Terre dell'Olio e del Sagrantino”.
„Fronty zdobiące ołtarze boczne wykonano bardzo oryginalną techniką scagliola, modną zwłaszcza w XVIII w. Jest to rodzaj artefaktu, szczególnie ciekawego i dość rzadkiego w Umbrii: wykonany „specjalną” mieszanką, pozyskiwaną z. minerał – selenit – który w stanie czystym występuje w postaci blaszek lub płatków (stąd nazwa „scagliola”). Określany mianem „marmuru biednych” służył do imitowania intarsji marmurowych: wykorzystywano go przede wszystkim do tworzenia frontałów umieszczanych na ołtarzach kościołów, uzyskując w ten sposób wspaniały efekt sceniczny. Pomysłów tych jest wiele twórczych, co pokazał także przypadek Massy Martany: różnorodność i zestawienie kolorów, a także bogactwo detali (arabeski, kwiaty i wszelkiego rodzaju ptaki) przyczyniły się do triumfu sztuki Chrześcijanin; Fronty identyczne pod względem wykonania i dekoracji znajdują się w kościele San Francesco a Giano w Umbrii”
Mapa:
Sanktuaria w pobliżu:
